de inspecteur
Helpdesk: Kan iemand anders mijn domicilie wijzigen?
do 25 okt. - 7:03
Vreemd verhaal op onze helpdesk onlangs: een jongeman woonde samen met z’n vriendin, maar ze zette hem op straat. Hij was bij haar gedomicilieerd maar zij is er blijkbaar in geslaagd om dat adres zonder zijn toestemming te veranderen. Ze heeft aan de burgerlijke stand gezegd dat hij terug bij zijn ouders woont.
Domicilie
In theorie is zoiets niet mogelijk, want het domicilie is de woonplaats, en is er een verschil tussen iemands woonplaats en zijn verblijfplaats. Een woonplaats (of domicilie) is volgens de wet de plaats waar iemand zijn hoofdverblijfplaats heeft en waar hij is ingeschreven in het bevolkingsregister. Volgens advokaat Kathleen Vercraeye van de Orde van Vlaamse Balies kan iemand zonder problemen een domicilie hebben in Antwerpen en een verblijfplaats aan zee. Het kan zelfs zijn dat die persoon vaker aan zee woont dan in Antwerpen, zelfs dan nog is geen enkel probleem.
Je bent gelukkig niet verplicht om voor altijd op hetzelfde adres te wonen. Maar er komt wel heel wat bij kijken om je woonplaats te veranderen. Enerzijds moet je verklaren op het gemeentebestuur van je vorige én van je nieuwe woonplaats dat je wil verhuizen. Anderzijds moet er een ‘werkelijke vestiging’ zijn. Als één van beide vereisten niet vervuld is, dan blijft je vorige woonplaats onveranderd. Om je in te schrijven in het bevolkingsregister heb je trouwens je identiteitskaart nodig, zodat de gegevens daarop kunnen worden aangepast of aangevuld. Binnen de acht dagen wordt dan onderzocht door de lokale politie of je al dan niet in je nieuwe woonplaats woont. Fictieve inschrijvingen zijn in principe dus niet mogelijk.
Zoon met schulden
Een ander aspect van de vraag: blijkbaar heeft de zoon ook schulden. Ouders zijn burgerlijk aansprakelijk voor hun minderjarige kinderen . Pas vanaf hun achttiende zijn kinderen zelf verantwoordelijk voor hun schulden. Maar hoe zit het dan als de jongen meerderjarig is en toch nog inwoont bij zijn ouders?
Schulden zijn ‘haalbaar’. Dat betekent dat de schuldeiser tot bij de schuldenaar moet gaan om het bedrag op te eisen, behalve wanneer partijen dat anders zijn overeengekomen of wanneer het gaat om de levering van een zekere en bepaalde zaak. Wanneer één van de schuldeisers van de zoon absoluut zou willen dat een vonnis wordt uitgevoerd waarbij de zoon verplicht wordt om te betalen, of wanneer de fiscus onmiddellijk een dwangbevel wil laten uitvoeren, dan zal de gerechtsdeurwaarder naar de woonplaats van de jongen gaan om beslag te leggen op zijn goederen.
Maar dan kan de gerechtsdeurwaarder eigenlijk ook beslag leggen op de goederen van de ouders, en dat is een probleem. Het is immers niet duidelijk welke goederen precies van de ouders zijn en welke van de zoon. Enkel als de ouders via aankoopfacturen kunnen bewijzen dat bepaalde goederen van hen zijn, mag de deurwaarder die niet meenemen.
Je doet er dus goed aan als ouder met je kind op voorhand een overeenkomst af te sluiten. Daarin staat dan duidelijk vermeld welke goederen van wie zijn, en dan is de kans kleiner dat er problemen zullen opduiken.
Maar dat is helaas geen garantie, want de gerechtsdeurwaarder is niet verplicht om daar rekening mee te houden. Het zou kunnen dat de ouders en zoon afspraken hebben gemaakt om de zoon ‘onvermogend’ te maken zodat hij zijn schulden niet kan betalen. Op die manier krijgen de schuldeisers hun geld niet, en daarom zal een deurwaarder aan zo’n overeenkomst niet altijd belang hechten.
