de madammen
Homofobie in de voetbalwereld: "Het blijft een echte mannenwereld, er zijn weinig voetballers die hun ziel blootleggen"
vr 19 feb. - 11:57
“Het is al drie keer gebeurd dat een profvoetballer met een gelijkaardig verhaal naar mij toekomt”, vertelt Brouwers. “De voetbalwereld wordt nog steeds gezien als een echte mannenwereld. En échte mannen zijn natuurlijk geen homo. Dat misverstand blijft gangbaar in onze maatschappij. Dat zorgt ervoor dat homoseksuele voetballers een heel moeilijk en ingewikkeld leven hebben. Vaak kunnen ze ook geen partner hebben, uit angst om publiekelijk betrapt te worden. En als ze toch een partner hebben, wilt die vaak niet in een soort van geheimhouding leven.”
Het contrast met het vrouwenvoetbal is enorm. “Daar heerst dan weer de perceptie dat iedereen lesbisch is, wat natuurlijk ook niet waar is. De mogelijkheid om zich daar te outen als lesbienne, is veel minder ingrijpend. Voetballende vrouwen worden sowieso als minder vrouwelijk gezien, dus het feit dat zij lesbisch zouden zijn is minder verrassend. Bijvoorbeeld Imke Courtois heeft die stereotypering al vaak aangehaald. Zij is niet lesbisch en moest dat dan telkens op één of andere vreemde manier bevestigen en uitleggen.”
“Een zoektocht op het internet levert je een tiental internationale profvoetballers op die openlijk homo zijn. Dat is an sich al heel speciaal. Het is voor iedereen belangrijk om vrij te kunnen leven. Het idee dat ze zich móeten outen is eigenlijk op zich al fout. Maar dat is een ding dat we overal tegenkomen. Wanneer er bijvoorbeeld sprake is van agressie of moord en er is iemand bij betrokken die homo is, dan staat dat in de titel. Terwijl je nooit ergens een artikel zal lezen als ‘heteroman slaat hoofd van heterovrouw in’. Dat is bij sportverslaggeving niet anders.”
Machocultuur
“Die stereotypering zit zo ingebakken in onze maatschappij. Dat gaat hand in hand met racisme bijvoorbeeld. Je kan ook de gevolgen van een outing niet inschatten. Voor andere mannen, bijvoorbeeld ploegmaats, is het een uitdaging om dat te kunnen plaatsen. Een homoseksuele voetballer gaat niet opgewonden geraken van al zijn medespelers onder de douche. Maar dat idee leeft jammer genoeg wel. Daar heb je geen vat op na je outing. Mannen blijven mannen en willen graag hun mannelijkheid tonen. In de voetbalwereld is die machocultuur heel sterk aanwezig. Naast geaardheid zijn ook andere onderwerpen taboe, omdat ze invloed kunnen hebben op hun plaats in de hiërarchie, op de manier waarop hun ploegmaats hen bekijken. Er zijn weinig voetballers die hun ziel blootleggen, uit angst voor de gevolgen bij bijvoorbeeld een selectie. De voetbalwereld is zo complex omdat er, letterlijk, veel op het spel staat. Heel veel geld, maar ook privé- en professionele belangen.”
“Mijn ploegmaats waren massaal aanwezig op de Mister Gay verkiezing”
Matthias De Roover, voetballer en Mister Gay Belgium 2019, deelde zijn ervaringen met Anja Daems. "Ik heb er toch ook een paar jaar over gedaan om het te vertellen. Ik heb het eerst aan mijn beste maten in de ploeg verteld. Je wilt zelf 100 procent zeker zijn van je stuk voor je het aan anderen gaat vertellen. En dat zelfaanvaardingsproces is niet altijd even gemakkelijk. Je weet ook nooit hoe anderen gaan reageren op het nieuws. Maar de reactie van mijn ploegmaats was fantastisch, ze vinden het allemaal helemaal oké. Ze kennen mij zoals ik ben, en het feit dat ik homo ben heeft daar niets aan veranderd. Het mooiste voorbeeld is dat ze met een hele bus aanwezig waren op de finale van Mister Gay."
"Onder de douche worden er af en toe nog grapjes gemaakt. Vaak is dat goed bedoeld, het hang er ook van af hoe je er zelf mee omgaat." Maar Matthias' geaardheid is soms ook de insteek van scheldpartijen naast het veld. "Ik probeer daar zo min mogelijk belang aan te hechten, want dat is wat zij willen. Maar natuurlijk raakt mij dat. Ook mijn hetero ploegmaten vinden het niet leuk als zoiets naar mijn of hun hoofd geslingerd wordt. Dat hoort gewoon niet op of naast een voetbalveld."
"Het is tijd"
"Ik denk dat de meerderheid van de voetbalwereld er wel klaar voor is. Het zou goed zijn als de Voetbalbond mee zou instaan voor de nodige omkadering of steun wanneer voetballers die zich outen dat nodig zouden hebben. Opmerkingen zullen er altijd zijn, je kan niet voor iedereen goed doen. Je gaat stevig in je schoenen moeten staan. Maar ik denk dat het tijd is om die stap te durven zetten."