Hondenbrigade Gentse politie bestaat 5 jaar

Gehoorzaam en sociaal

Ares, Bosco en Wodan zitten trots naast elkaar te glimmen op het gras. Drie trotse Mechelse schepers, geen doetjes zoals hun naam al doet vermoeden. Het zijn politiehonden, in dienst bij de politie van Gent. De brigade bestaat 5 jaar en daarom houden ze vanmiddag een demonstratie op de terreinen van een hondenschool langs de watersportbaan in Gent.

Teamleider Michael Brinkmann: “Het zijn Mechelaars ja, dat is het ras dat het best geschikt is voor het politiewerk. Er wordt nogal wat gevraagd van de dieren. Ze moeten behendig zijn, niet te groot, gehoorzaam en sociaal. Je moet ze ook kunnen dragen, over gebroken glas bijvoorbeeld. De dieren zijn ook allemaal eigendom van de politieman die ermee werkt, het zijn echte duo’s.”

De Gentse politie begon vijf jaar geleden met 1 duo, nu zijn het er zeven en op termijn moeten het er tien worden. Eén daarvan is ook drugshond, ook daarvan worden er in de toekomst nog twee extra opgeleid. Ze worden ingezet voor patrouilles en bij allerlei acties. Zo’n hond slaagt er als bij wonder altijd in de gemoederen te bedaren.

Wellicht heeft dat gezag veel te maken met de bijtkracht die de honden en hun baasjes ook graag demonstreren. Een politieman hult zich in een dik pak en zijn collega’s sturen er met plezier hun hond op af. Maar het opvallendste is de gehoorzaamheid van de honden: ze schieten in actie of stoppen zodra de baas het bevel geeft. Bij een fouillering gaat de hond wel aanvallen zonder bevel zodra zijn baasje aangevallen wordt. Dat is best indrukwekkend, ook voor de vele vaders met kinderen die hier tijdens de herfstvakantie naartoe gekomen zijn.

Blinkende oogjes

Jonathan Obry staat aan de kant met Janne, Sterre en Krieke. Originele namen voor drie levendige kinderen. Vooral de grootste, Krieke, vindt het interessant: “Ik wil graag politieman worden ja. Liefst met hond, voor de bescherming. Dan kan ik mensen fouilleren en zo. We hebben al een hond, sinds vrijdag. Hij komt uit het asiel.” Ook de kleine Kobe, zoon van Pieter Rogiers, kijkt toe met blinkende oogjes. “Ze lieten een hond los en die sprong op de andere man en beet hem!” Of ie nu ook een hond wil? “Ja,” zegt de kleine jongen zonder aarzelen. Zijn vader grijpt in: “Nee, dat gaan we niet doen. Hij mag wel politieman worden met hond.”

Intussen gaan de demonstraties verder en wordt er gefotografeerd dat het een lieve lust is. De honden springen als volleerde fotomodellen steeds weer naar de bal die in de lucht gaat.

God van de oorlog

Michael Brinkmann: “De honden worden aangeschaft bij een fokker wanneer ze 8 weken oud zijn. Dan al wordt gekeken naar de kwaliteiten die ze nodig hebben. Na een opleiding door de eigenaar wordt de hond dan mogelijk aangenomen en na extra opleidingen wordt ie operationeel voor een jaar of zes. Wanneer ie ongeveer acht is, kan ie met pensioen.”

Mij lijkt het vooral hard werken, voor de hond en zijn baas. Politieman Victor geeft het toe: “Ik ben er eigenlijk fulltime mee bezig, maar voor mij is het een droomjob. Ik ben al van kindsaf aan bezig met honden. Ook nu ben ik onafscheidelijk van Ares, hij is genoemd naar de god van de oorlog. Maar hij is ook lief hoor, je mag hem aaien.”

Ares is de jongste van het team. Hij is pas twee jaar en al een half jaar aan het werk. Victor:” Hij is sociaal, moedig, heeft een gecontroleerde agressie en is vooral gehoorzaam. De ideale mix voor een politiehond.” De hond staat te trillen van opwinding. Ik krijg een beetje medelijden met Ares. Krijgt hij ooit vrij? “Ja hoor”, zegt Victor. “We gaan soms met hem naar het strand in Cadzand, dan kan ie volop rennen. Wanneer ik ’s zomers een terrasje meepik, ligt ie naast mij. En hij begint nu ook de opleiding als drugshond. Dat doen ze graag: dat is lekker speels en ontspannend.”

De hoeveelheid testosteron in de lucht maakt de vraag onvermijdelijk. Zijn er ook meisjes-politiehonden? “We hebben er één”, zegt teamleider Brinkmann. “Het kan, maar het is niet altijd eenvoudig tussen al die mannetjeshonden.”