Ilse Van Hoecke: "Toen ik verhuisde, heb ik heel veel achtergelaten, maar ik heb er zo veel voor teruggekregen"

Veltem-Beisem 

Na een aantal jaren is het een hartelijk weerzien tussen Anja Daems en Ilse Van Hoecke: “Dag vriendin! Dat is lang geleden. Jij komt nog steeds stipt op tijd. Zo ken ik jou. Zwarte koffie, hè?” Ze lachen. Op het moment dat Ilse en Anja dagelijks samenwerkten, verhuisde Ilse met haar man en kinderen naar Veltem-Beisem. Anja Daems herinnert het zich: “Ik weet nog dat je dacht dat je het leven van je kinderen ging afnemen. Je vond het zo erg dat ze van school moesten veranderen en hun vriendjes moesten verlaten.” Ilse Van Hoecke woont sindsdien met haar man en twee zonen in een huis in Veltem-Beisem dat ze toen kochten: “We voelden ons hier wel heel snel thuis”, vertelt ze. "De kinderen begonnen te voetballen in de plaatselijke voetbalclub. Zo leerden we allemaal nieuwe mensen kennen en wordt het ook sneller je thuis.”

Het huis in Veltem-Beisem ligt niet te ver van Brussel, waar zowel Ilse als haar man toen werkten. Toch was de locatie lang een heikel punt: “We woonden 7 jaar in Brussel, want daar werkten we. Maar mijn man Sam is oorspronkelijk van Leuven. Ik ben geboren en getogen in Gent. Leuven is in vergelijking met Gent een dorp. Sorry aan alle Leuvenaren die dit horen, maar het is zo. Gent is echt een stad. Leuven is wél een mooi dorp. (lacht) Ik heb dus mijn jeugdvrienden, broers, familie en zoveel meer achtergelaten. Maar ik heb er ook heel veel voor in de plaats gekregen. Ik woon hier graag, want het is hier heel mooi wonen. En ondertussen heb ik zoveel mensen ontmoet die heel diep in mijn hart zitten en echt goede vrienden zijn. Dus nu ben ik er oké mee. Al moet ik zeggen dat wanneer ik in Gent toekom, het nog altijd voelt als thuiskomen.” Daarom hangen er in de living van Ilse en haar familie twee ingekaderde plattegronden van Leuven en Gent aan de muur.

Vader Van Hoecke

Het huis ademt rust en huiselijkheid uit met veel foto’s van het gezin, veel boeken en een piano. Een hobby die Ilse snel weer wil opnemen. Aan de muur in de living hangen aquarellen van haar vader die vijf jaar geleden overleed: “Die kunnen niet ontbreken. Mijn vader is vijf jaar geleden gestorven aan kanker. Ik mis hem elke dag. Ik was echt een papa's kindje. Altijd geweest. In de fotoalbums zie je dat ik altijd naast hem loop. Hij had ook maar één dochter, dus tot grote frustratie van mijn moeder kon mijn vader niet boos op me zijn. Hij trok altijd partij voor mij. Dat is altijd zo gebleven. (lacht)" 

"Net voor hij stierf, maakten we nog een prachtige reis naar Wenen. We bezochten samen heel wat musea, want hij was heel kunstzinnig. Het was heel fijn met ons tweeën. Maar helaas, een half jaar sloeg het noodlot nog eens in. Eerder had hij al eens kanker waar hij van genas. Na Wenen ging het heel snel... Het is een groot verdriet, maar hij leeft verder in ons. Ik draag hem elke dag mee, overal.” 

Beluister de volledige aflevering van 'Als de muren konden praten' met Anja Daems en Ilse Van Hoecke op VRT MAX.