Beste Buren voor de Warmste Week
Ivan Pecnik volgde een palliatieve hulpverleningscursus voor vrijwilligers: “Nu meer dan ooit belangrijk om te leren afscheid nemen”
di 8 dec. - 1:16
Sinds de dood van mijn moeder
“De dood heeft me altijd al geïntrigeerd en het einde van ons leven is iets wat me altijd al na aan het hart ligt. Sinds de dood van mijn moeder, ben ik daar altijd enorm mee bezig geweest, met vragen zoals: hoe ga je met de dood om, hoe praat je erover, hoe rouw je om iemand, …"
De dood als taboe
"Jammer genoeg is de dood nog altijd een taboe. Nochtans maakt het deel uit van het leven. De dood is de enige zekerheid die we hebben in dit leven. En toch wordt er altijd nog mysterieus over gedaan. Nochtans is het nu het moment om er zo open mogelijk over te praten. Mensen worden nu met zijn allen in snelheid gepakt door de dood. En dat zorgt voor onrust. Daarom is het nu belangrijker dan ooit dat we erover praten en leren afscheid nemen."
Leven toevoegen aan de dagen die er nog zijn, als er geen dagen meer aan het leven kunnen toegevoegd worden
Er zijn en luisteren
"Een palliatieve vrijwilliger doet alles behalve het medische. Hij zorgt voor de sociale, psychologische, culturele en zelfs spirituele ondersteuning van iemand die zal overlijden, op korte of langere termijn. Of we die opvrolijken? Neen, we proberen kwaliteit aan het leven te geven. Heb je spijt, wat wil je nog doen, wil je nog iets zeggen tegen mensen, … ? We helpen bij het afvinken van een soort bucketlist. Onze opdracht is er zijn en luisteren."
Een zin die ik altijd zal onthouden
"Wat heb ik geleerd tijdens die cursus? Van alles, van medische informatie tot psychologische tips. Iedereen kan dat doen, maar je moet zelf wel stevig in je schoenen staan. Kijk maar eens op pha.be. Leven toevoegen aan de dagen die er nog zijn, als er geen dagen meer aan het leven kunnen toegevoegd worden. Dat is een zin uit de cursus die ik altijd zal onthouden."
