Jan Hautekiet en zijn idolen van de jaren 70: "Plots mochten we optreden met Sting, we waren helemaal de kluts kwijt"

The Beatles – The long and winding road

“Ik had ook iets van John Lennon, Wings of George Harrison kunnen kiezen. Die hebben allemaal nog fantastische dingen gedaan tijdens de jaren 70. Maar ik wou toch graag nog The Beatles erin. Ze zijn in 1969 aan dit nummer begonnen, maar het is pas uitgekomen in mei 1970.” The Beatles stopten ermee in 1970. “Dit nummer was de druppel die de emmer deed overlopen. McCartney had het als een simpel pianonummer geschreven, maar de rest heeft er achter zijn rug een groots arrangement opgezet. Daar kon hij niet mee lachen.”

Jimi Hendrix – Voodoo child

Hendrix stierf in september 1970, dit nummer kwam een maand later uit. “Ik vind dat Jimi Hendrix’ repertoire nooit gedateerd klinkt. Het merendeel komt zelfs vanuit de jaren 60. Maar het blijft spannend en avontuurlijk klinken, je hoort hem zoeken. Het is bruut en blues-y. Ik heb me vaak afgevraagd wat hij nu, vijftig jaar later, gemaakt zou hebben. Blijkbaar had hij plannen om een supergroep te vormen met Miles Davis en Paul McCartney, maar dat is er nooit van gekomen.”

Steely Dan – Haitan divorce

“Het wordt soms afgedaan als ‘muzikantenmuziek’, maar dat vind ik niet terecht. Ze slagen er altijd in om er een frisse sound aan te geven. Ik begrijp niet goed wat mensen tegenhoudt om Steely Dan te omarmen. Het is geestige muziek, altijd met een knipoog. De teksten zijn soms wat cynisch en donker. Dat is een mooi contrast met de iets ‘lichtere’ muziek. Er zit van alles in: reggea, jazz, pop, rock, funk, …”

Kate Bush – The man with the child in his eyes

“Dit nummer heb ik terug leren kennen dankzij Zaki. We hebben samen een reeks optredens gedaan rond mooie liefdesliedjes door de jaren heen. Ik was bijzonder gecharmeerd door het nummer en ben dan wat opzoekingswerk gaan doen. Ze heeft het blijkbaar geschreven toen ze dertien was. En toen ze het opnam, was ze niet veel ouder. Dat zegt veel over hoe groots Kate Bush is. Ik vind haar zeker onderschat, een beetje ondergesneeuwd. Ze weet heel goed wat ze muzikaal wilt, daar hou ik van.”

Johan Verminnen – Ma ville

“Deze keuze heb ik dan weer te danken aan Jan Delvaux, dé Belpopkenner bij uitstek. Ik was de Franstalige nummers van Johan Verminnen een beetje vergeten. Als Brusselaar neem ik elke kans die ik krijg om ‘Brussel’ van Verminnen te kiezen. Zo’n geweldig nummer vertalen, daar is geen beginnen aan dacht ik. Maar potverdikke, die man heeft een vlekkeloos Frans. Hij maakte er ‘Ma ville’ van, en dat nummer blijft zeker overeind staan. Het gaf mij hetzelfde gevoel als de Nederlandse tekst.”

Randy Newman – You can leave your hat on

“Ik was met Patrick Riguelle op tournee. Jammer genoeg heeft corona ook daar een stokje voor gestoken. Samen met hem en een jonge bende brachten we een selectie uit het oeuvre van Newman. Hij heeft niet zo heel erg veel albums gemaakt, maar er zijn toch een aantal fantastische nummers. Eerlijk: noch zijn zang noch zijn piano-skills zijn echt uitzonderlijk, maar het totaalpakket is wel heel bijzonder. In de muziekschool zou hij waarschijnlijk geen onderscheiding gekregen hebben. Maar het is wel bijzonder charmant en authentiek wat hij doet. Ik vind zijn versie van ‘You can leave your hat on’ veel sensueler dan die van Joe Cocker of Tom Jones.”

The Police – Message in a bottle

“Met ‘De Laatste Show Band’ zijn we heel dicht bij Sting geraakt. Hij was eens te gast over zijn nieuwe album maar had op voorhand aangegeven dat hij zelf niet wou spelen. Basketballer Dennis Rodman was ook te gast. Die porde Sting wat aan om toch een nummer te spelen. En tot onze grote verbazing staat Sting op en wandelt hij naar ons toe. We waren helemaal onze kluts kwijt, daar waren we niet op voorbereid. Maar we hebben dan toch samen met hem ‘Message in a bottle’ gespeeld. De bassist heeft zelfs achteraf een complimentje gehad van hem!”

Talking Heads – Psychokiller

“Ik heb tijdens mijn twintigerjaren vooral naar rock en jazz geluisterd. Maar wat Talking Heads deden, vond ik zo opvallend. Hun sound was zo vernieuwend. The Police is een beetje hetzelfde verhaal: ken je nog een band die klinkt zoals hen? Nee, moeilijk hé? Van dat recept bestaan er geen twee. Dat geldt ook voor Talking Heads. Ik heb ze tijdens de jaren 70 ook op Torhout Werchter zien optreden en dat kwam echt van een andere planeet. Dit nummer blijft zo hard hangen.”