Jill Peeters: het weer als rode draad

Jill Peeters kwam met een klein hartje naar De Rotonde in Westende. Want als ze over ‘haar weer’ spreekt, is ze zeker. Dat is haar comfortzone. Maar over zichzelf, dat vindt ze veel stressender. Gelukkig voor Jill is haar leven ook volledig verweven met dat weer, dus blijft het meestal comfortabel.

Het was vader Peeters die van Jill de weervrouw maakte die ze geworden is. Door haar de liefde voor het weer met de paplepel mee te geven en samen de wolken te lezen. En door haar een enorme arbeidsethos bij te brengen. “Als ik eens een dag vakantie nam – en dat zie je dan direct, want dan ben ik niet op het scherm – belde mijn papa me. Wat is er aan de hand? Vakantie? Nu is wel iemand anders je werk aan het doen he!”

Het was haar liefde voor het weer die haar vanuit een bedje les deed volgen aan de universiteit, omdat ze door een zware operatie aan de rug niet lang kon zitten. Het was haar liefde voor het weer die haar tijdelijk deed afscheid nemen van VTM, toen ze het weer niet meer mocht presenteren. En het is haar liefde voor het weer die haar deed ontdekken dat ons klimaat er erg aan toe is, en de klimaatambassadeur in Jill heeft doen opstaan. “Maar ik ben geen barricadenspringer.” Ze vertoont haar engagement voor de klimaatzaak door vrijwilligerswerk te doen voor de Verenigde Naties, en door erover te praten. “Want we kunnen er nog iets aan doen. Het geld is er, de techniek is er. Nu moeten we het alleen nog willen.”

En het is de liefde voor haar papa die haar het weer is doen blijven presenteren, ook toen haar papa doodziek was. “Ik wist dat mijn papa in Gasthuisberg altijd naar het weer keek. Het is ons Jill vandaag. En daarom ben ik blijven presenteren, ook toen hij zo ziek was. Pas toen hij het zicht verloren had door een beroerte, ben ik gestopt met het weer. Hij kon toch niet meer kijken.”

Jill Peeters, over die ene afslag die ze zeker en vast wou en zou nemen: die van weervrouw. Over leren leven met pijn en daar toch nog goede dingen uit proberen halen. Over het moeilijke afscheid van haar vader dat ze nog altijd aan het verwerken is. En natuurlijk over het weer. Een geliefkoosd onderwerp, niet alleen voor Jill. “Vooral in de Lage Landen is dat zo. Wij kunnen daarover zagen! (lacht) Maar wie kan zagen over het weer is een gelukkige mens. Die heeft geen andere zorgen. Dus laat ze maar zagen!”