Johan Terryn: "Toxische positiviteit is negeren dat er ook putjes in de weg zitten, dat je niet altijd vrolijk kan zijn"

Johan Terryn noemt zichzelf een positivo. "Sterker: ik denk dat iedereen zo geboren wordt. Dat we allemaal geboren worden met de hoop en het verlangen om een blij mens te zijn en een leuk leven te hebben. Maar onderweg worden we natuurlijk allemaal met tegenslagen geconfronteerd en bij sommigen gebeurt dat vroeger dan bij anderen en dat kan zijn effect hebben, waardoor sommige mensen het opgeven om positief te zijn." 

Evy Gruyaert is het daar niet helemaal mee eens. "Ik zie zelf toch verschillende soorten mensen. Ikzelf lijk alle mogelijke problemen op voorhand te detecteren en te scannen. Mijn wederhelft lijkt door het leven te fladderen. Voor hem zijn er geen problemen, enkel uitdagingen. En zo ben ik al van kindsbeen af. Altijd aandacht voor wat mogelijk fout zou kunnen gaan. En dat belemmert dan weer mijn positiviteit." 

Joris Hessels heeft bij zichzelf een evolutie vastgesteld: "Vroeger had ik een soort impulsieve vrolijkheid. Die heeft plaats gemaakt voor wat meer angst en negativiteit. Negativiteit naar mezelf toe. Naar andere mensen ben ik heel positief. Voor mezelf zie ik altijd de rampscenario's. Ik moet mij dan echt oppeppen." 

Instagram vs realiteit

"Onder toxische positiviteit versta ik geforceerde positiviteit", vertelt Johan. "Alles in ons leven moet 'instagrammable' zijn. We moeten alles 'liken'. Er zit een dwang achter die niet altijd positief is. We weten dat mensen depressief worden van hun eigen leven te vergelijken met dat van anderen. Ook al weten we dat alleen leuke dingen op Instagram worden gepost." 

We weten het, en toch laten we er ons door beïnvloeden. Waarom? "We verlangen naar het pijnloze bestaan. We willen dat het allemaal rozengeur en maneschijn is. Als we dat zien bij anderen, of denken te zien bij anderen, voelen we ons slecht en mislukt. Toxische positiviteit is een overdreven vorm van positiviteit. Het is negeren dat er ook putjes in de weg zitten, dat je niet altijd vrolijk kan zijn. Als je die gevoelens ontwijkt, ervan gaat vluchten, dan kan je vroeg of laat toch een klop van de hamer krijgen.

Opvoeding

Minder positieve gevoelens verbergen doet iedereen wel eens, ook Joris Hessels. "Als ik mij minder goed in mijn vel voel, wil ik daar anderen niet mee belasten. Praten over minder positieve gevoelens is niet altijd makkelijk en veel mensen voelen er zich dan ook ongemakkelijk bij. Ook al weten we dat zulke gesprekken helend kunnen zijn." 

We hebben tegenwoordig de neiging om de sociale media de schuld te geven voor die overdreven positiviteit die we 'moeten' uitstralen, maar eigenlijk was dat vroeger toch ook zo, stelt Joris vast. "Vertellen hoe je je echt voelde, was not done. Zo zijn we opgevoed en zo zijn onze ouders opgevoed." Klopt, zegt Johan. "We hebben geleerd dat we onze emoties moeten controleren. Emoties en gevoelens - negatief maar ook positief - zijn niet goed. We moeten ze wegsteken."

Lastig, niet altijd negatief

Johan Terryn spreekt trouwens liever over 'lastige' gevoelens. "De gevoelens zijn niet noodzakelijk negatief, maar wel lastig om te ervaren. Ze zijn een signaal van binnenuit dat je met iets zit dat belangrijk is voor jou." 

Hoe ga je om met zo'n gevoelens? "Je moet ze aanvaarden, doorvoelen. Er bij stilstaan en de pijn en het verdriet echt toelaten en doorstaan wetende dat het gevoel altijd overgaat. Wetende dat jij het gevoel niet bent."