De Rotonde
Karolien Debecker: "Stoppen met Bij Debecker was een moeilijke beslissing. Maar wel één uit de buik"
do 13 sep. - 11:16
"Stoppen met 'Bij Debecker' was een moeilijke beslissing, maar wel één vanuit mijn buik. Het ging te snel. Veel mensen begrijpen het waarschijnlijk niet. Mensen met drie kinderen die van 's ochtends tot 's avonds op de baan zijn, denken misschien: 'Kan zij dat nu niet? Een uurtje presenteren per dag?' Maar er komt zoveel bij kijken."
Leven aan een rottempo
"Ik ben geen ochtendmens, nooit geweest en het zal er ook nooit inzitten. Ik heb het geprobeerd, maar het was een rottempo. Ik stond 's morgens op als er nog niemand wakker was, reed dan naar het werk, had dan spanning tot 9 uur, een spanning die eigen is aan radio maken. Daarna begon ik aan de voorbereiding van de volgende dag. Als ik naar huis ging, moest mijn zoontje van de crèche gehaald worden. Vier uur later, als hij in bed lag, ging ik verder met mijn voorbereiding. De hele dag was volgepland en ik had geen moment voor mezelf. Ik heb dat heel erg nodig, ik haal mijn energie uit de stilte en uit me terugtrekken. En daar was geen ruimte meer voor."
Ik kreeg oorsuizingen, sliep niet meer, mijn lichaam liep vast
"Mijn lichaam begon te verkrampen, ik kon niet meer slapen, mijn oren begonnen te suizen, ik begon om 3 uur 's nachts wakker te worden omdat ik de prikkels moest verwerken. Ik voelde: dit lukt me niet meer. Ik heb er eerlijk over gecommuniceerd, al vond ik het ook heel moeilijk om toe te geven. Want ik wil functioneren als iemand anders. Als Jan Hautekiet het kan, waarom ik dan niet? Als Peter Van de Veire het kan, waarom ik dan niet? Maar ik ben niet iemand anders, ik ben wie ik ben. Mijn talent ligt in het rustig analyseren van dingen en die dan reproduceren. Als er zuurstof in mijn hoofd is, is mijn focus beter. En dat is dan waarschijnlijk geen dagelijks ochtendprogramma. Duidelijk niet, nee."
Boos op mijn lichaam
"Ik ben boos geweest op mijn lichaam, ja. Want ik wil niet loslaten. Maar ik heb wel veel reactie gekregen, van mensen die zeiden: 'Kon ik het ook maar.' Maar je kan het. Ik dacht ook dat de wereld ging vergaan, ik dacht ook dat mijn carrière voorbij zou zijn. Maar je zit in een tunnelvisie omdat je zo moe bent, het enige wat je moet doen is je natuur volgen, loslaten en tot rust komen. En dan merk je dat alles zich wel weer zal ontplooien. Je lichaam volgen is de enige zachte manier vooruit."
