Leah Thys: “Sinds mijn man gestorven is, eet ik niet meer voor het plezier, maar omdat het moet”

Meer dan 3000 boeken

4 jaar geleden verloor Leah Thys haar man. Het is nog steeds moeilijk om te wennen aan haar nieuwe leven. Gelukkig is er de poes en de vele vrienden waarmee zich graag laat omringen, daarnaast laat ze zich in haar huis in Antwerpen ook omringen door herinneringen, want ze heeft het erg moeilijk met dingen weggooien: “Ik doe niets weg waar ook maar één verhaal aanzit. Het lukt me niet … Ik woon in een huis met drie verdiepingen. Helemaal op de derde verdieping, mijn bureau, liggen nog brochures van dertig tot veertig jaar geleden over het theater. Ik kan er niet aan denken … Wie na mij komt, gaat hier plezier beleven, denk ik. (lacht)”

En boeken, boeken, boeken … Overal in huis liggen boeken: “Hier beneden zie je al mijn kookboeken en een paar andere dingen. Dingen die er zijn bijgekomen doorheen de jaren. Maar dit is nog maar niets. Op de tweede verdieping liggen volgens mij wel meer dan drieduizend boeken. En op het verdiep daarboven vind je er nog. Ik heb alle boeken nog eens in een Engelse vertaling. Wie ze afstoft? Ik niet. (lacht) Mijn poetsvrouw stuur ik soms eens naar het eerste verdiep, mijn man Jos zijn verdiep, de bibliotheek noem ik het. Al die muren boven zijn allemaal zoals in een bibliotheek.”

"Jos is nu 4 jaar gestorven"

“Maar ik kom er niet veel … Het is te moeilijk. Ik heb nog één bureau van Jos laten staan, hij had er twee, dus ik heb zijn bureau wel wat vereenvoudigd. Maar het was zijn ruimte. Mijn computer staat daar. Als ik er zin in heb, ga ik eens piepen. We wonen hier samen sinds 1995. Maar sinds hij er niet meer is, moet ik me constant aanpassen. Sommige dingen wil ik niet aanpassen, die wil ik zo laten, omdat het veilig, warm en eigen aanvoelt." 

Sinds Leah alleen woont in haar huis heeft ze een ander ritme moeten vinden: “Ik kookte altijd graag, maar nu eet ik omdat ik moet eten. Dat plezier is ervanaf. Het komt ook op geen uur aan. Je hele routine moet veranderen. Je probeert dat aan te passen en daar gewoon aan te worden, maar dat is erg moeilijk. Het blijft moeilijk. In mei is het 4 jaar sinds hij gestorven is. Dus ja … Het is … Je kunt het met niets vergelijken.”

"Soms stellen mensen me voor om in een service flat te gaan wonen, maar dan denk ik: ‘Over my dead body’. Haal er mij hier maar uit als het zover is. Er zijn toch genoeg mogelijkheden om hulp te krijgen als je die nodig hebt. Ik zie mezelf nooit naar een home gaan. Daar afwachten tot het gedaan is? Neen! Want dat gevoel zou me dat onmiddellijk geven.”

Beluister de hele aflevering van 'Als de muren konden praten' met Leah Thys via VRT MAX.