Leentjes dochter reageerde na haar coma op 'Amalfi' van Hooverphonic: "Toen wisten we dat het écht goed ging komen"

"Het was de eerste keer dat Femke alleen naar een fuif ging. Normaal gingen we haar altijd brengen en ophalen, maar de fuif was in de buurt, ze ging samen met een vriend naar huis fietsen, de weg was goed verlicht, alles leek ons veilig... De afspraak was dat Femke om twee uur 's nachts thuis moest zijn. Om vijf voor twee, zo'n tweehonderd meter van ons huis, is ze aangereden. Ze zou dus perfect op tijd thuis geweest zijn. Het ongeval is letterlijk om de hoek gebeurd."

"Bang voor een flatline"

De schade was groot. "Femke lag in coma met een hersentrauma en ze had een gebroken nekwervel. Na een week in het ziekenhuis kreeg ze ook nog eens een hartfalen. Op een bepaald moment zeiden de dokters dat alleen een long-hartmachine haar nog zou kunnen redden. Ik stond dan langs haar bed, maar ik kon er niet heel lang blijven staan, want dat toestel piepte enorm. Je ziet en hoort de hartslag, en ik had altijd schrik dat het plots een flatline ging zijn..."

Hoe Leentjes dochter uit de coma zou komen, bleef een raadsel. "We hadden geen idee of er blijvende hersenschade zou zijn." Uiteindelijk ontwaakte Femke geleidelijk aan uit coma. Op aanraden van de dokters stelden Femkes ouders een playlist samen met liedjes die veel voor haar betekenden, om haar geheugen te stimuleren. "De meeste liedjes hadden te maken met dans, omdat Femke al van kinds af ballet deed. Femke had voor haar dansgroep dat jaar een choreografie uitgedacht op 'Amalfi' van Hooverphonic, ze kende dat nummer vanbinnen en vanbuiten." 

En wanneer Leentje op play drukte, gebeurde er iets heel bijzonders. "Toen de eerste noten van 'Amalfi' weerklonken, zagen we aan de helderheid van haar blik dat ze dat herkende. Daarna lipte ze een stuk van de tekst mee! Je zag haar ogen ook mee bewegen op het ritme van de muziek. Als het lied uitgespeeld is, zegt ze 'heel mooi'. We hebben het toen niet droog gehouden. Haar geheugen en spraak waren dus nog intact!"

"'Amalfi' was voor ons echt een teken van hoop, dat alles misschien toch nog goed zou komen. Elke keer ik dat nummer nu hoor, zie ik het beeld van Femke in het ziekenhuisbed voor mij. Maar als ik het hoor is het toch ook altijd een beetje verdriet, want ik besef dat wij ook veel geluk hebben gehad. Femke is er doorgekomen, maar ik weet dat er veel mensen zijn die iemand moeten missen in hun gezin door toedoen van een dronken chauffeur."

"Femke was op de leeftijd gekomen wanneer je je kinderen eigenlijk moet beginnen loslaten. Nu is die onrust er weer"

Daarna ging Femkes toestand geleidelijk aan vooruit. Ze mocht de intensieve zorgen verlaten en kon aan haar revalidatie beginnen. Intussen is het 3 jaar na het ongeval en volgt Femke de opleiding verpleegkunde. "Het is goed gekomen met Femke, maar ze zal voor de rest van haar leven de gevolgen dragen van het ongeval. Ze heeft bijna dagelijks nog pijn, maar ze is er wél nog."

Ook Leentje is als mama veranderd. "Je wordt terug ongeruster. Femke was op de leeftijd gekomen wanneer je je kinderen eigenlijk moet beginnen loslaten. Als Femke nu ergens naartoe gaat, blijf ik toch wel bezorgd. Al genieten we nu wel meer van kleine dingen, ik kan me ook niet meer druk maken in veel dingen. Dus het ongeval heeft zeker ook mij veranderd."