de madammen
Linda De Win: "Mijn vader zei er niet veel over als ik op televisie kwam. Hij werkte zo graag in de tuin dat hij de uitzending vergat"
do 3 jun. - 6:23
Linda De Win heeft geschiedenis gestudeerd maar geen haar op haar hoofd dat er aan dacht om in het onderwijs te gaan of om in archieven te gaan werken. Ze belandde uiteindelijk op de VRT en neemt daar na 33 jaar afscheid. Tijdens haar carrière kreeg ze de bijnaam 'Pitbull': "Als er in het Vlaams Parlement iets belangrijk gebeurt en er zijn heel veel journalisten aanwezig, heb ik geen tijd om te wachten op andere journalisten. Ik heb een live programma en kan dus geen 5 andere journalisten laten voorgaan. Ik kan niet zeggen: "Ik zal hem later wel interviewen." Want later kan mijn uitzending voorbij zijn. Of de politiekers zijn weg."
Ze wordt 'de pitbull' van de Wetstraat genoemd, maar soms is het nodig om niet over je heen te laten lopen: "Een collega van een andere zender zei: "Ik moet maar één of twee vragen stellen aan Premier Leterme." Ik dacht toen: oké, we zijn toch nog niet aan het einde van de uitzending. Maar die één of twee vragen werden er vijf of zelfs zes. Erna had Premier Leterme plots geen tijd meer. En toen heb ik gedacht: dit gaat mij nooit meer overkomen!"
Pitbull
In het echte leven is Linda De Win geen pitbull, maar ze houdt wel van correct handelen: "Je mag het vragen aan mijn omgeving. Maar ik denk niet dat ze mij omschrijven als een pitbull." Al is een 'zachte' Linda dan weer te veel uitgedrukt. "Ik sta wel op mijn strepen. Ik kan niet verdragen dat iemand mij niet correct behandelt. Van de klusjesman tot iemand die een werk komt doen en mij te veel aanrekent. Daar ga ik zeker op mijn strepen staan. Maar mijn vrienden gaan al heel lang mee, ik ben er nog geen verloren dus dat zit wel goed denk ik."
Ik ga zeker op mijn strepen staan als de klusjesman mij te veel aanrekent.
"Ik ben trots op mijn doorzettingsvermogen", lacht Linda De Win. "Mijn grootste prestatie is mijn parcours bij de VRT, want kijk waar het mij heeft gebracht: een gezicht in de Wetstraat met een programma waar men wel rekening mee houdt. Ik wou geen Bekende Vlaming worden, maar ik ben ook niet zomaar iemand. Ik denk dat ik wel gerespecteerd word door de politiek en een behoorlijk aantal mensen. Als je mij dit had gezegd toen ik het examen van de VRT mee deed, had ik het nooit geloofd. Het feit dat ik dit heb waargemaakt, is mijn grootste prestatie. En dat heb ik te danken aan mijn doorzettingsvermogen."
Linda's vader
“Mijn vader stond heel relativerend in het leven. Hij vond alles wel goed, maar hij zei er niet veel over. Ook niet als ik op televisie kwam. Mijn vader werkte heel graag in de tuin. Mijn zus die toen nog thuis woonde zei regelmatig: “Papa, het is Villa Politica deze namiddag!” Want hij vergat dit anders, niet dat hij van mij verplicht was om te kijken. Maar als ik dan eens thuiskwam en zei: “Oh deze namiddag was het een goede uitzending!”, excuseerde hij zich. “Sorry, ik was in de tuin aan het werk.”
“Maar, op een vrijdag in december, toen de regering Leterme viel, heeft hij de uitzending wel gezien. Het was een onaangekondigde aflevering! Om 11 uur ’s ochtends wist nog niemand dat wij om 15 uur in het parlement gingen staan. Dat heeft hij toch toevallig ergens opgevangen! Die uitzending heeft hij toen wel gezien en dat vond ik heel fijn.”
Van de drie meisjes heb ik me het meest bewezen enik denk dat het komt omdat ik het middelste kind ben dat er altijd een beetje tussenin viel.
Het middelste kind syndroom
Het is voor iedereen belangrijk om erkenning te krijgen van je ouders. Het is fijn om te horen dat je ouders vinden dat je goed bezig bent, ook voor Linda: “Ik ben de middelste van 3. Mijn oudste zus was het voorbeeld, want zij studeerde heel goed. Zij was degene waar je naar moest opkijken. Mijn jongste zus spartelde overal door, dat was minder belangrijk. Bij haar zaten mijn ouders er minder dicht op, terwijl wij nog werden opgevraagd. Ik zweefde ergens in het midden. Niet dat ik geen aandacht kreeg, maar ik viel er precies tussen. Ik heb het uiteindelijk van de drie, als ik dat mag zeggen, ‘het verste geschopt’. Heeft dit er nu mee te maken gehad? Het middelste kind syndroom, want de middelste kinderen zijn kuitenbijtertjes. Ik heb me het meest bewezen van de drie. En ik denk soms toch dat het daarmee te maken heeft.”
