Loïs kreeg op haar 20ste een hartaanval: "Wat als het terugkomt? Ik leef al 3 jaar in angst"
do 28 sep. - 10:22

“Ik werd in de nacht wakker met een naar gevoel en veel pijn in beide armen. Ik werd heel misselijk en moest overgeven. Ik had wel geen pijn of druk in mijn borststreek. Regelmatig had ik last van paniekaanvallen, dus dat was mijn eerste idee. De symptomen zijn ook vrij gelijkaardig. Wie denkt nu dat je op je twintigste een hartaanval kan krijgen?”
Een hart met zuurstoftekort
Het gebeurde in het midden van de coronaperiode, tijdens een lockdown: “Mijn vriend lag gelukkig wel naast mij. Om vier uur ’s nachts reden we naar het ziekenhuis met een deelwagen die we gevonden hadden op straat. Bij het toekomen in het ziekenhuis werd ik meteen serieus genomen. Er werd met een camera naar mijn hart gekeken, omdat in mijn bloedwaarden mijn hartenzymen heel hoog waren. Dat wijst natuurlijk op iets dat mis is. Via de camera zagen ze dat het punt van mijn hart een zuurstoftekort had: een hartinfarct.”
In de lockdownperiode reden we om vier uur ’s nachts naar het ziekenhuis met een huurauto die we vonden op straat.
Vier lange dagen lag Loïs alleen in het ziekenhuis: “De dokters legden uit wat er aan de hand was, met de woorden: een scheur in je hartslagader. Maar ik wist niet wat het betekende en was helemaal alleen. Er mocht niemand bij me zijn tijdens de coronaperiode. Het was moeilijk om alles te relativeren zonder mijn ouders bij me…”
Pech
Pas bij het naar huis gaan, hoorde ze het woord 'hartinfarct': “Toen ik vroeg of ik volgende week weer aan mijn stage mocht beginnen, kreeg ik het antwoord: “Jij moet een paar maanden thuisblijven, want jij hebt een hartinfarct gehad.” Het besef kwam toen pas binnen. Ja, je kan dus op je twintig jaar een hartaanval krijgen… Al is het zeldzaam. Ik had heel veel pech.”
Loïs houdt vooral veel vermoeidheid over aan haar hartaanval. Vermoeidheid én angst: “Toen het drie jaar geleden gebeurde, bestond er 10 procent kans op een nieuwe hartaanval. Ondertussen is er meer onderzoek geweest en blijkt dat de kans oploopt tot 30 procent. Mijn cardioloog blijft me geruststellen, maar toch leef ik in angst.”