Lucien Van Impe in De Rotonde: “Ik was gelukkig als ik won. Omdat andere mensen dan gelukkig waren”

“Ik was graag mecanicien van Marcel, onze oudste. Maar ja, toen stopte die,” blikt Lucien terug in de Rotonde. “Mijn vader wilde absoluut een zoon die koerste. Hij was daar heel hard mee bezig. Tekende mijn trainingsschema’s uit. Maar ik ben mijn oudste broer nog meer dankbaar. Als hij niet gestopt was, was ik nooit coureur geworden,” verzekert hij.
 
Het typeert de bescheiden man uit Mere. Hij was niet direct het winnaarstype. Niet de man met de grote dromen. En toch won hij graag. Niet voor zichzelf. Maar voor die gedreven vader, én de grote supportersaanhang. “Ik was wel gelukkig als ik won. Maar in feite was ik gelukkig omdat andere mensen dan gelukkig waren. Nog elke dag bedanken mensen mij voor wat ik voor hen betekend heb. Daar ben ik heel fier op.”

De beste biefstuk

Het wielrennerschap had nochtans ook wel voordelen voor de jongen van bescheiden komaf. “Als mijn broers aten, dan was dat al eens spek of worsten. Ik kreeg dan de beste biefstuk. De beste groenten. De beste kip,” grinnikt Lucien. Of je persoonlijke helden ontmoeten. “Met Rik Van Looy aan de start van een wedstrijd staan, dat was ongelofelijk!”
 
Ook al was hij doorgaans erg nederig, één grote ambitie had ‘de kleine van Mere’ wel: “Ik moést klimmen en ik moést die Ronde van Frankrijk rijden. Eerlijk gezegd heb ik altijd gedacht: ooit komt mijn tijd dat ik die Ronde kan winnen,” vertelt Lucien aan Christel Van Dyck in de Rotonde. En zo geschiedde, met zijn onvergetelijke overwinning in de Ronde van Frankrijk in 1976. Sindsdien is geen enkele Belg daar nog in geslaagd...