Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Doe mee

Ik lees graag uit

  • Antwerpen

mis niets!

radio2 top2000

winwin

aha

radio2 stelt voor

test je kennis

Lucien Van Impe in De Rotonde: "Ik wist dat mijn kinderen naar school gingen, maar waar, dat wist ik niet"

ma 20 jan. - 1:40

Hij is nog altijd de laatste Belg die de Ronde van Frankrijk gewonnen heeft, in 1976, meer dan 40 jaar geleden intussen. Maar wie is de man achter de historische beelden van de Belgische gele trui in Parijs? Ook Christel Van Dyck was nieuwsgierig en dus nodigde ze 'de kleine van Mere' uit in De Rotonde. Om te praten over, onder meer, de liefde...

Meisjes waren geen dagelijkse kost voor de jonge Lucien Van Impe. "Ze stonden ver van mij af. Ik ging niet elke week uit. Ik wilde koersen en dus moest ik op tijd in bed liggen. Af en toe naar de film, eens een pintje gaan drinken, maar eigenlijk heel zelden. De eerste meisjes die ik leerde kennen was op de kermis. In de rups, je weet wel, erbij springen. Ik heb nooit iemand leren kennen in een dancing ofzo. Ik denk trouwens dat ik in heel mijn leven geen 5 keer in een dancing ben geweest." 

"Mijn vader was ook heel streng. Koers was voor hem: op tijd gaan slapen. Hij zei altijd: 'Je wint de koersen in bed'. En als ik in de winter dacht, nu moet ik niet gaan trainen, dan zei hij: 'In de winter win je koersen'." 

"Ik moest in de winter ook vaak gaan werken. Als metser, bijvoorbeeld. In die tijd waren er nog niet veel kranen en moest je met de stenen en het beton naar boven op een ladder. Ik moest werken 'om open te gaan', om spieren te kweken."

"Mijn eerste echt lief, dat was mijn vrouw. En thuis waren ze niet content. Ik ging net prof worden, ging wat meer geld verdienen en dus zou er meer geld binnenkomen. Want dat was toen zo: je werkte voor het gezin. Alles wat je verdiende, ging naar het gezin. En als ik zou trouwen, dan zou dat geld voor mij alleen zijn. Ik herinner mij dat ik twee dagen voor mijn trouw mijn pree nog heb moeten afgeven."

Ik kan mij niet voorstellen dat je als ouder geen band (meer) hebt met je kinderen. Dat wil ik niet meemaken. Die goeie band is zo plezant.

Het belang van de vrouw

"Als je als wielrenner trouwt en je vrouw is tegen je beroep, dan kan je nooit écht coureur worden. Je mag met niets anders bezig zijn dan met de koers, geen problemen of zorgen hebben. Als je daarmee in je hoofd zit, lukt het niet. Je zou verongelukken. De vrouw is heel belangrijk. Als je thuiskomt, moet je eten en drinken klaarstaan en moet je kunnen rusten. En stel dat je vrouw belt, dan moet ze niet met problemen afkomen. Dat gaat niet." 

"Je vrouw moet zich volledig wegcijferen. Haar man, de wielrenner, moet op de eerste plaats komen. Dat is trouwens nog altijd zo. Dat is geen leven, of toch een moeilijk leven. Eenzaam soms ook." 

"Al besef je dat niet als jonge wielrenner. Je vindt dat niet meer dan normaal. Je kan ook niet anders. Je moet van 's morgens tot 's avonds met je sport bezig zijn. Uitgaan, feesten en de dag nadien gaan koersen, dat gaat niet. Als je vrouw naar zo'n dingen verlangt, ga je de zondag niet goed rijden en ga je geen contract krijgen. Dan is het gedaan."

Is dát nu vader zijn?

Lucien en zijn vrouw hebben 2 kinderen. Was hij een goeie partner, een goeie vader? "Ik vind van niet. Dat kon niet. Ik heb mijn kinderen bijna niet zien groot worden. Bij de bevallingen was ik er, maar verder heb ik feitelijk niets meegemaakt. Geen eerste communie, geen plechtige communie. Ik wist dat ze naar school gingen, maar waar, geen idee."

"Ik had trouwens graag meer kinderen gewild. Maar dat zijn afspraken die je maakt met je vrouw, uiteraard. Stel je voor dat we er 3 of 4 zouden gehad hebben. Dat zou nog moeilijker geweest zijn voor haar. Ik was per slot van rekening nooit thuis."  

"Ik heb mij dan ook vaak afgevraagd: is dát nu vader zijn. Ik heb ze niet opgevoed. Ik heb hen tijdens hun jeugd niets kunnen leren. Ik kende hun vriendjes niet. Gelukkig hadden ze een goede moeder die hen alles geleerd heeft." 

De warmte van de band

Na zijn actieve wielercarrière heeft Lucien de band met zijn kinderen aangehaald. "Ik heb daar moeten aan werken. Ik wilde absoluut mijn schade inhalen." En dat is gelukt, tot zijn grote vreugde. "Ik kan mij niet voorstellen dat je als ouder geen band (meer) hebt met je kinderen. Dat je ze niet hoort, niet ziet. Dat wil ik niet meemaken. Die goeie band is zo plezant. De warmte van die band, dat is heel belangrijk voor mij."

"Je kinderen niet zien opgroeien, er geen band mee kunnen opbouwen, dat is de grootste tol van je carrière. Als topsporter moet je verschrikkelijk veel kunnen laten en alleen met je sport bezig zijn: opstaan, trainen, eten, trainen, rusten en opnieuw beginnen. Alleen dan kan je een goeie worden. Je mag met veel talent geboren zijn, maar als je niet doet wat je moet doen, dan komt het er niet uit."

Meer zoals dit...

Blijf op de hoogte

Niets missen van radio2? Schrijf je in op de nieuwsbrief en volg ons op facebook en instagram!

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet