Lynn Van Royen werd op haar 21 mama: “Je kan niet op je 21 én mama zijn én beginnen aan een carrière als actrice. Het was goed om alles eerst op orde te krijgen"

“Het eerste gelukje dat ik ooit voor mezelf noteerde, was wanneer je in de auto voor het rood licht staat en er iemand de straat oversteekt op de beat van de muziek op de radio. Ik zei luidop hoe zalig ik dat vond. De persoon die naast mij zat, zei: ‘dat jij zoiets ziet!’ Ik heb oog voor detail, maar dat moet ook. Je kan je blindstaren op grote dingen, maar als die niet meezitten heb je niets wat daar nog onder valt. Dan heb je een grote constructie gemaakt van geluk, maar heb je het niet opgevuld met kleinere dingen. Dan stuikt je constructie in elkaar.” 

Een zaadje planten 

Samen met haar ouders deelt Lynn een moestuin waarin ze hun krachten bundelen. "Met ouder worden raak je meer bewust van wat je in je mond steekt. Als je zelf groenten teelt, weet je vanwaar ze komen. Je haalt voldoening uit een zaadje in de grond te stoppen en het te zien groeien. Onkruid wieden heeft iets meditatief en ik praat ook veel tegen mijn planten. Toch ben ik niet echt iemand die veel piekert."

"Ik begrijp de mensen, die overal het slechtste in zien. Ik heb ook mindere dagen, maar ik denk dan: je kan de dingen ook anders bekijken. Ik heb wel mensen in mijn omgeving waarvan ik denk: je kan ook andere dingen wél appreciëren. Je moet bij een kettinkje dat vastzit, ook niet harder en harder trekken. Je kan beter kijken hoe de draadjes zitten en het dan aanpakken. Ik vind dat productiever. Vaak is dat zaadje planten genoeg om mensen verder te laten denken.” 

Jong mama 

Lynn werd op 21-jarige leeftijd mama. “Dat is jong in jaren, maar ik was geen roekeloos persoon die nog elk feestje afschuimde. Zo ben ik nooit geweest. Ik zat nog op het RITCS en ging met een zes maand zwangere buik naar mijn proclamatie. Vanaf mijn twaalf jaar, wist ik dat ik kinderen wou. Het kwam iets sneller dan verwacht, maar we wisten meteen dat we er zouden voor gaan." 

"Je kan niet op je 21 én mama zijn én in datzelfde jaar beginnen aan een carrière als actrice. Dus tussen afstuderen en gaan werken zat een anderhalf jaar. Voor mezelf was het goed om alles even op orde te krijgen. Ik ben dankbaar dat ik daar toen ruimte voor heb gekregen. Mijn jongens zijn de liefde van mijn leven. Ik ga ze met veel energie tegemoet. Maar ik kan ze ook loslaten.” De zoontjes van Lynn zijn om de week bij haar: “Als ze er een week niet zijn, mis ik hen. Maar dan heb je ook tijd om dingen voor jezelf te doen. Als ze dan bij jou zijn, kan je ze de volle aandacht geven. Dat zeg ik niet om de dingen beter voor te stellen dan ze zijn, maar ze hebben zo wel twee keer een uitgeruste ouder met veel zin om allerlei dingen samen te doen.” 

Groot ‘gelukske’? 

“Ik wil nog verschillende plaatsen in de wereld ontdekken. De prioriteiten lagen tot nu anders: ik ben afgestudeerd, mama geworden en gaan werken. Nu is er meer rust, en kan ik daar ook naar handelen.” Over wat haar grootste genot is moet Lynn goed nadenken: “Want ik schrijf altijd de kleintjes op, natuurlijk. Het grootste genot is denk ik een combinatie van vele kleintjes tegelijkertijd. Een boot sushi kunnen bestellen, een zwembad kunnen opzetten voor mijn jongens en met een drankje in dat zwembad kunnen ploffen, dat lijkt mij een groot genot. Zonder angst dat ik het einde van de maand haal. Dat er geen bezorgdheden boven mijn plezier hangen.” 

“Ik heb van weinig spijt” 

In Lynn haar tuin staat een grote woonwagen te blinken. “Een vriend is hiermee voor zes maanden bij Roma zigeuners gaan wonen. Hij leefde hier dus echt in. Ik heb veel plaats in mijn tuin dus nu staat hij hier”, lacht Lynn. “Voor corona bleven hier vrienden in slapen.” Lynn gooit nog een blok hout op het vuur in de wagen, terwijl ze verder vertelt. “Ik heb het niet zo voor een plan B. Ik denk dat het iets eigen is aan Vlamingen. Wanneer je een plan B hebt, ga je minder je best doet om plan A na te jagen. Ik heb ook van heel weinig spijt. Ik denk goed na voor ik iets doe. Ik geloof erin dat als je het denkwerk op voorhand doet en je daar al energie in stopt, het achteraf weinig zin heeft om nog energie te verspillen aan het hebben van spijt. Wat je ook kiest, beslist of doet in je leven, het draagt bij tot de persoon die je geworden bent. Dat vind ik mooi.”