Meghan Markle openhartig over miskraam: "Terwijl ik mijn eerste kind vasthield, wist ik dat ik mijn tweede aan het verliezen was"
wo 25 nov. - 10:00

Meghan vertelt over een gewone ochtend in juli. Terwijl ze de luier van zoontje Acrhie ververst, voelt ze een scherpe pijn in haar onderbuik. Ze valt met Archie in haar armen op de grond. Terwijl ze daar ligt, beseft Meghan dat ze haar tweede kind verliest. "Terwijl ik mijn eerste kind vasthield, wist ik dat ik mijn tweede aan het verliezen was. Uren later lag ik een ziekenhuisbed, starend naar de witte ziekenhuismuren, me afvragend hoe we dit te boven zouden komen."
Tijdens de ziekenhuisopname dacht ze aan het moment wanneer een journalist haar, tijdens een officiële reis in Zuid-Afrika, vroeg of alles wel oké was. Ze antwoordde hem eerlijk dat het een strijd is, haar leven als jonge moeder en royal. Ze had zelf niet verwacht dat haar eerlijke antwoord destijds zoveel aandacht zou krijgen, maar wat haar zelf vooral bijblijft van dat moment was de vraag zelf. "Niet veel mensen vragen me of het het goed met me gaat." De eerste stap om dit verlies te verwerken, gaat Meghan verder is door simpelweg te vragen "hoe gaat het?".
"Laten we ons engageren om anderen te vragen 'hoe gaat het met je?'"
Ze wil haar persoonlijke verlies koppelen aan een oproep tot meer menselijkheid. "Ik zat in mijn tienerjaren in een taxi in Manhattan, toen ik op de stoep een bellende vrouw in tranen zag staan. Ik was toen nog nieuw in de stad, en ik vroeg aan de taxichauffeur of we niet moesten stoppen om te vragen of de vrouw geen hulp nodig had. 'Maak je geen zorgen zei hij, iemand zal wel vragen of ze oké is.' Nu zoveel jaren later, nu we in isolatie en lockdown leven, denk ik terug aan die vrouw. Vraag ik me af of er wel iemand dat gedaan heeft. Ik wou dat ik terug kon gaan, en de taxichauffeur kon vragen om te stoppen. Want dat, besef ik nu, is het gevaar van ons geïsoleerde leven, waar momenten van verdriet en angst alleen beleefd worden. Er is niemand die zal stoppen om te vragen hoe het met ons gaat."
"Laten we ons engageren om anderen te vragen 'hoe gaat het met je?'. Of je het nu oneens bent met iemand, of hoe groot de afstand tussen ons allemaal geworden is, de waarheid is dat we meer dan ooit met elkaar verbonden zijn, door alles wat we dit jaar individueel en collectief hebben meegemaakt."