Mijn kind is hoogsensitief

Enkele dagen geleden ontvingen De Madammen volgend berichtj: "De juf van mijn dochtertje heeft op het oudercontact voor de kerstvakantie haar vermoedens geuit dat Klara hoogstwaarschijnlijk hoogsensitief is...

Ik heb daar deze vakantie natuurlijk een beetje over gepiekerd en al het een en ander gegoogled en opgezocht in de bib. Wat ik graag wil weten: wat betekent het voor mijn dochtertje en voor ons gezin als ze hoogsensitief zou zijn? Hoe kunnen we dat zeker te weten komen?"

Een vraag voor Ilse Van den Daele, oprichter en voorzitter van de Vlaamse Vereniging voor Hooggevoelige Personen en co-auteur van het boek 'Mijn kind is hooggevoelig'. Ilse is bovendien een ervaringsdeskundige want zij is zelf hoogsensitief of hooggevoelig.

Wat betekent dat hoogsensitiviteit?

"15 à 20% van de bevolking is hoogsensitief. Dat is dus 1 op 5. Maar er is nog te weinig over bekend. Veel mensen weten ook niet van zichzelf dat ze hooggevoelig zijn.

Hoogsensitiviteit wil zeggen dat je te maken hebt met een sterker ontwikkeld centraal zenuwstelsel. Alle informatie die je opvangt via je zintuigen, alle prikkels die je krijgt, komen ongefilterd binnen.

Vaak zeggen mensen, het lijkt wel of ik alles opneem als een spons. In combinatie met onze snelle, prestatiegerichte informatiemaatschappij zorgt dit ervoor dat hoogsensitieve mensen meer en meer problemen ondervinden.

Bij kinderen gaat het dan vaak over gedrags- en leerproblemen. Die zijn echter vrij goed op te vangen als de omgeving weet wat hooggevoeligheid inhoudt en hoe het kind in elkaar zit.

Een beetje begrip en rekening houden met die bepaalde gevoeligheden kan al een heel verschil uitmaken voor het kind en de interactie op school en thuis.

Moet er eerst een diagnose gesteld worden?

In feite kunnen we niet over een diagnose spreken, want het gaat hier niet om een stoornis of afwijking. Wij spreken dan eerder van een vaststelling. Je kan het testen zoals men dat bij adhd doet. Met specifieke vragenlijsten aangevuld met observaties.

Een vaststelling is vaak van belang voor de ouders in de zin van ‘dan weten we waar we aan toe zijn’ en kunnen ze op zoek naar info over hooggevoeligheid.

Bovendien hebben ze dan ‘dat briefje’ met de vaststelling in handen waarmee ze naar de school kunnen en aantonen van kijk, “Mijn kind is een beetje anders” en “Wilt u daar aub rekening mee houden?”

Reacties hierop zijn afhankelijk van leerkracht tot leerkracht. Intussen is deze ‘problematiek” al beter bekend, ook in scholen. Gelukkig maar.

Wat kunnen deze bezorgde ouders eraan doen om hun dochtertje zo goed mogelijk op te vangen?

Zich informeren via onze website www.hspvlaanderen.be, ons boek lezen ‘Mijn kind is hooggevoelig’ uit de opvoedingsreeks van Lannoo, eventueel eens naar een lezing komen. Dit zijn allemaal vormen van psycho-educatie.

Verder richten wij als vereniging ook cursussen ouderbegeleiding in en organiseren wij kampen voor hooggevoelige kinderen vanaf 8 jaar.

Wat voor activiteiten doen jullie met de kinderen op zo een kamp?

Op onze kinderkampen wordt er veel aandacht besteed aan hun welzijn, maar er worden ook grenzen gesteld.

Activiteiten waarin ze oefenen, leren omgaan met hun gevoelige kantjes, ontspanningsoefeningen maar het is geen therapeutisch kamp, rollenspellen en theater, niet-competitieve spellen, praatsrondes, spelen, ...

Goede raad aan ouders van Klara?

Heel belangrijk: openstaan voor de gevoeligheden van hun kind en die niet altijd met one-liners van tafel vegen, zoals dat vaak gebeurd: “Daar moet je toch niet voor wenen, dat doet toch geen pijn zeker, trek je dat zo niet aan”. Want dan geef je je kind de boodschap dat gevoel niet ok is, niet mag.

Je moet het gevoel laten zijn want anders schuilt het gevaar erin dat deze kinderen een laag zelfbeeld krijgen. Dat wil wel niet zeggen dat als je kind vb heel snel begint te wenen dat je daar samen geen afspraken mag over maken en grenzen mag stellen. Maar bespreek eerst het gevoel.