Muziekicoon Arno (72) is niet meer

Een vreemd ventje met een hoek af

Arnaud Charles Ernest Hintjens werd geboren op 21 mei 1949 in Oostende. Als kind was Arno een enorme stotteraar en heeft hij heel wat logopedisten bezocht. Spreekbeurten in de middelbare school waren voor hem geen evidentie en duurden een uur, terwijl zijn klasgenoten alles gezegd hadden op tien minuten. Het zingen heeft hem van het stotteren verholpen zei hij later. Hij hoorde er niet altijd bij en werd ook gepest, maar dat deed hem niet zo veel. De Oostendse rocker was naar eigen zeggen een vreemd ventje met een hoek af. Praten over zichzelf deed hij niet graag. Hij luisterde veel liever naar wat andere mensen te zeggen hadden. 

Kok van Marvin Gaye 

Arno was in zijn jongere jaren een getalenteerde voetballer en zwemmer. Daarnaast had hij ook een diploma als kok, maar dat alles liet hij vallen voor de muziek. Voor hij zanger werd, werkte hij in de horeca als chef-kok en zo kwam hij in contact met Marvin Gaye, die toen in Oostende woonde. Arno kookte voor hem en de twee werden bevriend. Gaye was verzot op de 'poulet au curry' van Arno. Arno was goed op weg om carrière te maken als chef-kok toen hij besliste om voor de muziek te gaan. Hij sloeg een baan als chef-kok in een befaamd Oostends restaurant af voor zijn grote droom. 

Van Freckleface naar Tjens Couter

Na zijn korte carrière als kok trad hij vaak op als mondharmonicaspeler op de vele Oostendse podia. Hij kwam in 1970 terecht bij Freckleface, een groep in de bluesrock. De gitarist van die groep was Paul Decoutere. In 1972 gingen Arno en Paul samen verder als Tjens Couter, een combinatie van hun achternamen Hintjens en Decoutere. De groep bleef bluesrock maken, maar af en toe kwamen er enkele invloeden van tango en reggae bij. In 1975 brachten de twee hun debuutplaat 'Who cares' uit. Tjens Couter was de eerste Belgische groep die in Avro's Toppop mocht optreden met 'Honeybee'.

TC Matic in het voorprogramma van Simple Minds

In 1980 werd Tjens Couter TC Matic en verliet Paul Decoutere de groep. Hij werd vervangen door Jean-Marie Aerts. De muziek die TC Matic maakte begin jaren 80 was uniek en dat maakte hen één van de pioniers in hun genre. In 1981 hadden ze hun eerste hit te pakken met 'Oh la la la'. Zes jaar later hield de groep het voor bekeken. Ze waren op elkaar uitgekeken en wilden elk hun eigen weg gaan na vijf jaar toeren. Dat jaar speelden ze nog wel in het voorprogramma van Simple Minds. 

Doorbraak als soloartiest

Meteen na T.C. Matic bracht Arno zijn debuutplaat 'Arno' als soloartiest uit. Hij deed nog wel steeds beroep op de ex-leden van T.C. Matic waaronder op gitarist Jean-Marie Aerts. Toen zong Arno vooral in het Engels. Met 'Forget the cold sweat' had hij een kleine hit. In het begin van de jaren 90 was er zijn zijproject 'Charles et les Lulus' samen met Roland Van Campenhout. Dit project was pure bluesrock. De twee hadden elkaar eerder ontmoet op Humo's Pop Poll. In 1992 brak hij door bij het grote publiek met een nummer van Adamo. Zijn versie van 'Les filles du bord de mer' werd een hit. Vanaf 1995 namen de Franstalige songs zoals 'Les yeux de ma mère' de bovenhand en brak hij ook door in Frankrijk. 

Hulde aan zijn carrière 

In 2012 werd Arno opgenomen in De Eregalerij van Radio 2 voor een 'Leven vol muziek'. Hij bracht er live onder meer 'Les yeux de ma mère'. In 2021 zagen we hem ook nog in het Kursaal van Oostende, waar 'Oh la la la' van T.C. Matic werd opgenomen in De Eregalerij. 20 jaar Eregalerij zag er iets anders uit en ging online door, maar Arno was wel zelf aanwezig om zijn honneurs in ontvangst te nemen, ook al ging het niet zo goed met hem.

Optreden was voor hem als een medicijn en hij was er verslaafd aan. Zolang hij kon optreden, voelde hij zich goed. Die adrenaline gaf hem kracht. In 2019 kreeg hij tijdens de MIA's ook al een Lifetime Achievement Award. 

Pancreaskanker

In november 2019 merkte zijn vriendin op dat Arno er minder goed uit zag. Arno liet zich onmiddellijk onderzoeken, maar de dokters gaven hem helaas het verdict dat hij pancreaskanker had. Dat liet hij begin 2020 zelf weten. Na de diagnose bleef hij wel nog optreden, want dat gaf hem de kracht die hij nodig had. Hij wou zijn muziek niet opgeven en in januari 2020 speelde hij nog voor drie uitverkochte AB's in Brussel en dat terwijl hij behandeld werd met chemo. In februari 2020 werd hij geopereerd en was hij een aantal weken buiten strijd, maar stoppen met de muziek deed hij nooit. 

Charlatan

'Charlatan' ging in première op Canvas in april 2021. Dominique Deruddere, een goede vriend van Arno en ook filmmaker, creëerde dit driedelige portret naar aanleiding van de 50-jarige carrière van Arno. Dat vond hij niet zo eenvoudig, aangezien Arno een goede vriend van hem was. Het was hem al meerdere keren gevraagd om de documentaire te maken, maar hij hield de boot altijd af. Uiteindelijk besloot Deruddere dat het levensverhaal van Arno gewoon verteld moest worden. Het voelde voor Dominique als een soort afscheidsbeeld. Dat zei hij toen hij de laatste beelden aan het maken was. Al was het gewoon een levensbeeld en geen testament. Dominique wou laten zien wie Arno echt was en de persoon tonen die achter het personage zat. Arno was meer dan het Belpop-icoon en de vrouwenmagneet. Hij was een warme en aangename man waar je rustig een pintje mee kon gaan drinken. 

Vivre

Op vrijdag 21 mei 2021, de 72ste verjaardag van Arno, komt 'Vivre' uit, een veelzeggend album dat ook over zijn ziekte gaat. Uit de 400 nummers in zijn repertoire koos hij er 16. Die 16 nummers heeft hij opnieuw opgenomen en dat enkel met de begeleiding van pianiste Sofiane Pamart. Het nummer 'Je veux vivre' gaat niet enkel over hemzelf. Volgens hem zijn er veel mensen waar dat voor geldt. Hij zag, naar eigen zeggen, niet af van zijn eigen ziekte, maar wel van de vrienden rondom hem die ook ziek waren. 

De voorbije maanden werkte hij aan een nieuw album, dat postuum zal worden uitgebracht.