Nieuw stadsgedicht "Deze Oude Lieve Vrouw" prijkt op de Antwerpse kathedraal

Het gedicht is geschreven naar aanleiding van het 500-jarig bestaan van de kathedraal, die de komende twee jaar in de stijgers staat voor restauratie. "In het gedicht is de kathedraal zélf aan het woord. Ze vraagt aan de passanten om haar niet zomaar voorbij te lopen nu ze in de stijgers staat. Ze zegt: Ook al hang ik aan katheders, aarzel niet, vooral nu ik haper, nader. Eigenlijk is dit een warme oproep die de kathedraal lanceert om haar een bezoekje te brengen", vertelt stadsdichter Maud Vanhauwaert. 

Steigerdoeken

Op vraag van de stad Antwerpen werkte Maud Van Hauwaert samen met grafisch ontwerper Jelle Jespers een werfomheining uit. De steigerdoeken die rond de kathedraal hangen zijn bedrukt met een grafische weergave van het gedicht. "Het was een hele opdracht om artistiek te zijn met een hoop doeken, maar ik denk dat we er iets zeer prikkelend van gemaakt hebben. We hebben tekst en beeld helemaal met elkaar verstrengeld zitten", aldus Vanhauwaert.   

Van 2 tot 7 april kan je het het stadsgedicht ook elke dag om 20 uur horen vanuit de belforttoren. 

Deze Oude Lieve Vrouw - Maud Vanhauwaert

Al eeuwen waak ik over alle daken

priem ik prompt het zwerk in, voel ik de richting 

van de wind, stel ik een vraag die niemand kent

Verheven in mijn kantwerk van steen 

onderging ik het allemaal, de vlammen

beeldenstormers, ze likten mij uit, roofden mij leeg 

Ik ben een vrouw van vele ribben en beuken 

maar bleef staande, een kranige bejaarde

met een beiaard die al eeuwen luidt 

Nu zie ik iedereen aan mij voorbijgaan

slechts een enkeling bezoekt mij nog

praat met zachte stemmen in het duister

Ik voel mij kromtrekken op gekartelde sepia 

ansichtkaarten, je kan jezelf kijkend naar mij

de geschiedenis inschrijven, maar laat mij niet alleen 

Van het verleden zijn. Meer nog 

dan onder een Alziend oog ben ik het oog 

van de storm van de stad, tijdloos toevluchtsoord

Welaan dan, laat de stilte in u galmen

een koor uit u kiemen, eer uw ouden van dagen 

en zij zullen voor u pralen, in onverlichte nissen 

Liggen mijn geheimen verscholen 

in meesterlijke drieluiken ga ik voor u open 

laat mij u midscheeps met verstomming slaan

Schrijf deze oude lieve vrouw niet af

al hang ik aan katheters, aarzel niet

vooral nu ik haper

                         nader.

© stadsgedicht Antwerpen 2019

Foto: (c) Koen de Waal