Pendelaar Sofie en de Week van de Mobiliteit: "Om de vijf minuten krijgen we te horen dat we stil staan"

Het is de Week van de Mobiliteit. Hoera! Iedereen wordt aangemoedigd om #goedopweg te gaan. Om ons duurzaam te verplaatsen. Met de trein, de bus, de fiets, de tram, te voet,… Enfin, ik doe het allemaal. Je zou dan denken dat de openbare vervoersmaatschappijen extra hun best doen om te zorgen dat alles vlotjes verloopt. Zodat meer mensen overtuigd geraken van die duurzame mobiliteit. Ik hoop dus op een vlotte rit. Helaas….

Nipt

Ik zeg nog tegen de kinesiste: “19 u. is prima. Allez ja, als mijn trein geen vertraging heeft hé, hahaha!”

Ik vertrek tè stipt op het werk. Ik hoop dat ik niet lang op de tram en de metro moet wachten. Het is spannend. Ik moet lopen als ik uit de metro stap. Ik heb nog één minuut. Uiteraard ben ik op tijd. Want mijn trein is nooit op tijd. Leve de structurele vertraging! Elk nadeel….

Oef, zeg. Trein gehaald, de kinesiste zal blij zijn. En ik ook.

Politie-interventie

Alles loopt vlotjes. Tot na Waregem. De trein vertraagt. Stopt. Midden tussen de velden. Och ja, niet meteen panikeren. Er is al wel vaker wat mis geweest met mijn trein. Het tractiesysteem dat niet werkt, de motor die opnieuw opgestart moet worden,…

De drie jongens naast mij worden ongeduldig. “Hé, we staan te midden de velden. O neen! Ik moet naar de training!”

Ding dong. “Dames en heren, onze trein staat stil. Dit door een politie-interventie. We vertrekken zo snel mogelijk.” Ai ai. Een politie-interventie. Waar dan? Op de trein? Tussen de velden? In het volgende station? Wat is er aan de hand?

Gezucht en gevloek op de trein. Mensen beginnen te bellen. “Ja, ik zal iets later zijn, mijn trein staat stil.” Ik wacht nog wat af. Niet meteen panikeren. Misschien zijn we binnen de tien minuten weer vertrokken.

Ding Dong Ding Dong Ding Dong

Vijf minuten later. Ding dong. Aha! Zie je wel! We gaan weer vertrekken. Niet dus. “Dames en heren, onze trein staat nog altijd stil. Dit door een politie-interventie. We vertrekken zo snel mogelijk.” Jah. Dat wisten we al.

De jongens bellen naar hun mama. “Mama, ik wil zooo graag naar de training! Kan ik dan niet het laatste kwartiertje meetrainen?” Ocharme toch. Die jongen mist zijn training waar hij zo hard naar uitgekeken had. Omdat de trein stil staat. Tijdens de Week van de Mobiliteit. Veel mobiliteit is er niet te merken bij ons. 

Vijf minuten later. Ding Dong. “Dames en heren, onze trein staat dus nog altijd stil. Dit dus door die politie-interventie. Van zodra we kunnen, vertrekken we weer.” Jah. Dat wisten we al.

Vijf minuten later. Ding Dong. “Dames en heren, we staan nog altijd stil, dit dus door een politie-interventie. Van zodra we de toestemming krijgen, rijden we verder.” Jah. Klopt. Inderdaad.

Vijf minuten later. Ding Dong. “Dames en heren, onze trein staat nog altijd stil. Door een politie-interventie. Samen met u hoop ik dat we zo snel mogelijk weer kunnen vertrekken.” Je hoort de wanhoop in die boodschap. Ik bel de kinesiste. “Mijn trein staat stil, ik geraak er niet.” “Geen probleem!” zegt ze. Ze is niet verwonderd.

Vijf minuten later. Inderdaad ja. Ding Dong. “Dames en heren, we staan dus nog altijd stil, dit dus door een politie-interventie. Van zodra we mogen, rijden we verder.” Arme treinbegeleider. Hij laat ons niet in de steek. Hij is er voor ons.

Communicatie!

Waarom weet hij nog altijd niets meer? Via Twitter weet ik ondertussen dat er spoorlopers zijn. Kunnen ze dat dan niet doorgeven aan hun arme collega op de trein? Goede communicatie betekent ook dat je je eigen personeel moet informeren. 

Vijf minuten later. Ding Dong. “Dames en heren, we staan nog altijd stil, ….”

Meer communiceren is niet beter communiceren. Zorg dat die arme man meer informatie krijgt. Zorg dat hij weet waarom we al een half uur stil staan. En dat hij misschien eventueel een idee kan krijgen hoe lang het zou kunnen duren. Een uur? Een halve dag? Hij doet zijn uiterste best om de belofte van zijn bazen na te komen: “meer en beter communiceren”. Maar hij kan ook maar roeien met de riemen die hij heeft.

Drie minuten later. De trein vertrekt. Hoera! Ding Dong. “Dames en heren, onze trein is weer vertrokken. We rijden wel aan verminderde snelheid.” We zijn dus nog lang niet thuis.

De training van de jongen is intussen al afgelopen. Mijn kinesiste kan genieten van haar extra vrije half uurtje. Leve de Week van de Mobiliteit. #goedopweg

Alle andere verhalen vind je op Sofies website. 

Je kan ook haar Facebookpagina leuk vinden!