de inspecteur
Pendelaar Sofie is een troost, een klankbord en een steunpilaar: "Ik krijg berichtjes van hopeloze pendelaars"
dagboek van een pendelaar
do 6 feb. - 1:29
Een pendelaar die blogt, daar verwachten mensen wel wat van. Ik merk het elke dag. Ik had nooit gedacht dat ik een rol zou spelen in het leven van veel pendelaars en niet-pendelaars. Ik neem de verschillende rollen met plezier aan.
1. Inspiratie
Treinproblemen zijn spannender geworden sinds ik verhalen schrijf. Voor mij, én voor anderen. Vroeger waren pendelaars gewoon aan het klagen. “Potverdikke, we hadden weer problemen, hoor, gisteren. Het is toch altijd hetzelfde.” Grom grom.
Nu komen pendelaars enthousiast naar me toe. “Amai, ik heb gisteren nogal wat meegemaakt! Jammer dat je niet mee was, je zou een prachtig verhaal kunnen schrijven!” En dan vertellen ze honderduit wat ze beleefd hebben. Zalig!
2. Klankbord
Mensen spreken me aan, ik krijg berichtjes van pendelende vrienden én onbekenden. Ze sturen reacties op mijn verhalen. Maar ik krijg heel vaak ook berichten over hùn belevenissen. Ze zitten alleen op een trein die in panne staat, of ze staan hopeloos te wachten op het perron. En ze denken: “als er één iemand mij begrijpt, dan is het Pendelaar Wervik wel.”
Veel kan ik niet doen. Ik toon begrip, ik laat mijn verontwaardiging zien. Ik weet als geen ander hoe gefrustreerd ze zijn.
Problemen door spoorlopers… Gelukkig moest ik die dag de trein niet nemen. En gelukkig heeft de pendelaar koekjes en Netflix (en daar krijg ik ook een foto van!).
Ik deel het ongeloof.
Ik krijg een mooie foto van het station in Menen van iemand die onderweg is naar de luchthaven.
Of ik krijg vragen. Nadat ik bijvoorbeeld een foto van een overvolle trein heb gepost, stuurt iemand me dit bericht via mijn Facebookpagina:
Gelukkig werk ik bij De Inspecteur op Radio 2 en weet ik het antwoord. Neen. Een ticket houdt niet in dat je recht hebt op een zitplaats. Je mag alleen in eerste klasse zitten met een ticket voor tweede klasse als de treinbegeleider daar toestemming voor geeft.
3. De link met de NMBS en Infrabel
“Zeg, hoe komt het dat wij al de hele week geen aankondigingen horen in het station?” Mijn pendelmaatje staat me op te wachten ’s morgens vroeg. “Eum, geen idee.”
Als Pendelaar Wervik weet ik meer dan anderen. Of dat denken sommigen. Ik stel vragen op Twitter, ik gooi verhalen online. Maar ik weet niet meer dan anderen. Ik beschik over dezelfde kanalen. Maar mensen verwachten meer van mij.
Iemand stuurt me een berichtje via mijn Facebookpagina.
Mocht ik dat weten! Maar ik weet het niet.
4. Lotgenoot
Wij, pendelaars, wij zijn lotgenoten. Wij weten wat het is om elke dag de trein te nemen. Om nooit echt zeker te weten of we op tijd op het werk zullen geraken.
Wij herkennen onszelf in de miserie van anderen.
“Oh zo herkenbaar.”
Hoe ongelooflijk een verhaal voor een niet-pendelaar kan zijn, zo herkenbaar is het voor een andere pendelaar.
5. Troost
Ik bied anderen troost. Omdat mijn treinrit nóg langer is. En ik nóg meer problemen heb. Vaak is Pendelaar Wervik er erger aan toe dan de anderen. Wat een geluk! (Voor hen.)
Sommigen namen vroeger de trein en nu niet meer. En ze zijn blij dat ze niet meer moeten meemaken wat ik meemaak.
Ik ben blij dat mijn blog veel meer is dan een reeks verhalen. Blijf die berichten maar sturen. Vind mijn Facebookpagina Pendelaar Wervik leuk, en laat een reactie achter. Ik lees ze met veel plezier. Of gedeelde frustratie.