Radio 2-luisteraar Marina over burenruzies: “Het ging van kwaad naar erger. We zijn zelf moeten verhuizen”

Marina moest noodgedwongen verhuizen. “We hadden hele leuke buren. Een ouder koppel waarmee we een goede band hadden. Maar spijtig genoeg zijn ze overleden. Met onze nieuwe buurvrouw verliep het minder vlot. Ze klusten ‘s avonds of om drie uur ‘s nachts, in het weekend én tijdens feestdagen. In het begin denk je dat ze het huis volledig willen opknappen. Maar het ging van kwaad naar erger.” 

Geen ruimte voor gesprek, maar ook geen politie 

Marina probeerde te bemiddelen, maar er bleek geen ruimte voor een gesprek. “We zijn uiteraard met hen gaan praten, op een rustige manier. Als je op voorhand afspraken zou kunnen maken, zou het draaglijk zijn. Maar elke poging tot conversatie draaide verkeerd uit. We hebben nooit politie op hen afgestuurd. Omdat we het altijd in der minne wouden regelen. Onze angst was dat het erger zou worden en de buren nóg een stapje verder zouden gaan. Wanneer je de politie ergens op afstuurt, drijf je het op de spits.” 

“We hadden nooit gedacht dat het zo een impact zou hebben” 

Ondertussen woont Marina al drie jaar in een nieuw huis “Ik ben pas een goed jaar geleden tot rust gekomen. Het blijft dus echt nazinderen. Je raakte fysiek op, want er was constante stress. Je wist nooit wanneer ze aan hun werken zouden beginnen of er mee zouden stoppen. Op zo een moment moet je voor jezelf conclusies trekken. Bij ons was dat verhuizen.” 

Marina woonde echter nooit in een rustige buurt. “We woonde altijd in een rijwoning dus leven in de brouwerij dat waren we wel gewoon. Maar dit is van een andere orde dan continu een drilboor naast jou. Als mensen zeggen dat we niet zo mogen klagen dan denk ik: er is een verschil tussen een beetje lawaai en jaren aan en stuk voortdurende geluidsoverlast. We hadden niet kunnen denken dat het zo een ongelofelijke impact zou hebben.” 

Burenbemiddeling 

“We hebben beroep gedaan op burenbemiddeling. Je krijgt veel steun van die mensen. Maar het staat of valt met de goodwill van beide partijen. Als de anderen niet willen, sta je machteloos.” Dat is ook wat Rudy Cludst aangeeft. “Het zijn eerder de buren die tot een overeenkomst moeten komen. Wij willen niet komen aandraven met een oplossing. In de eerste plaats zijn we vrijwilligers die iets willen doen voor de maatschappij. Onze rol is om de buren opnieuw met elkaar te laten praten. We werken niet voor het gerecht of de politie. We staan klaar voor beide buren.” 

Het podium van klachten 

“De meest voorkomende klacht is geluidshinder”, vertelt Rudy.  “Een slechte isolatie op appartement bijvoorbeeld. De tweede plaats gaat naar bomen, planten en struiken. Mensen durven het al eens vervelend vinden als die over de omheining hangen of als de bladeren vallen daar waar het niet moet. De bronzen medaille gaat naar pesten, roddelen, je buur lastigvallen, tot bedreigingen toe. Dieren grijpen net naast de podiumplaatsen. “De kakelende kip of de kraaiende haan zorgen soms ook voor frustraties.” 

Wie zelf last heeft van deze klachten kan zich volledig gratis wenden tot burenbemiddeling. “Daar waar het een lokaal initiatief is, kan je per gemeente de hulp in roepen van vrijwilligers. Eén op de drie Vlaamse gemeentes heeft een dienst ‘Burenbemiddelig’. Ook op provinciaal niveau kan je ons terugvinden.”, sluit Rudy af.