Riadh Bahri: “De anti-homo shit die ik over mij heen krijg, is niet bij te houden”

Uit de kast

“Ik ben opgegroeid in de jaren ’90 waar niemand in mijn omgeving was zoals ik. Ik voelde mij alleen, ik wist niet wat er aan de hand was. Ik wist dat ik op jongens viel, maar ik kon dat met niemand delen. Er zijn op dit moment zeker jongens en meisjes die alleen worstelen, op hun slaapkamer, met hun geaardheid, zoals ik gedaan heb.” Als zij door het lezen van het boek, hun gedachten daarover kunnen ordenen, is Riadh Bahri een gelukkig mens.

Altijd maar opnieuw in de kast

Is dat nog nodig: een boek over de mannenliefde? Is dat niet al lang geen taboe meer? “Ja, het moet nog. Want je kan je niet voorstellen hoeveel negatieve reacties – echte shit - ik nog krijg, op sociale media én op straat. Ik woon in een multiculturele buurt in Brussel waar ik bewust niet hand in hand loop of kus met mijn man, Niels. Ik word nog heel vaak terug in die kast gedwongen. Dus ja, het is nog vaak een taboe.”

Vader gaf zijn zegen

Riadh Bahri’s vader overleed vorig jaar. “Hij heeft het er heel moeilijk mee gehad dat ik op jongens val. Ik heb, na zijn dood, met heel veel mensen die dicht bij hem stonden, gepraat. Zij vertelden me - gelukkig - dat hij ons, mij en mijn man Niels, zijn zegen had gegeven. Dat was de belangrijkste boodschap die hij mij kon geven.”

Ik, Riadh Bahri: rolmodel?

Wil hij een rolmodel zijn voor jongeren die nog in de kast zitten, in het bijzonder voor allochtone jongeren? "Ik wil vooral dat mensen door mijn verhaal te lezen, er iets aan hebben in hun eigen leven."

Gekozen voor mezelf

En hopelijk draagt Riadh Bahri’s boek bij tot een samenleving waar, eenmaal uit de kast, dat ook zo kan blijven. “Om te kunnen leven met mezelf, heb ik moeten kiezen tussen cultuur en familie of mezelf. Ik heb tegen wil en dank voor mezelf gekozen. Dat was de enige manier om gelukkig te worden. Met dit boek sluit ik een hoofdstuk af.”

'Uit de kast. In de kast' van Riadh Bahri is uit bij uitgeverij Pelckmans.