als de muren konden praten
Siska Schoeters: “Mijn ouders zijn nooit uiteen gegaan, maar ik kan me voorstellen hoe verwoestend dit voor een kinderleven moet zijn"
zo 2 jun. - 4:00
“Ik was nog aan het opruimen”, zo opent Siska Schoeters de deur van haar huis in Temse. “Samen met Tomas De Soete, de vader van mijn kinderen, zochten we naar een huis in Gent. Hij had al twee kinderen, Leon en Martha, toen Lucien kwam. We wisten vrij snel dat er nog een vierde kind ging komen. We zochten dus een huis met vijf kamers. Allebei hadden we weinig tijd, dus niet veel tijd om te verbouwen, en als je dat zoekt in Gent... Het is onbetaalbaar." En plots stuurde Tomas een huis door in Temse. “Maar is Temse niet veel te ver van Gent?” Kijken kon geen kwaad en ze kochten het huis.
Haar thuisbasis Temse
Toen Siska en Tomas uit elkaar gingen, trok hij terug naar Gent en zij bleef in Temse. “Hij miste Gent heel hard, maar ik woonde hier echt heel graag. Ik had hier ondertussen mijn netwerk en vier heel goede vriendinnen. Daarnaast wou ik mijn kinderen hier ook niet wegtrekken. Zij hebben hier hun school, hun hobby’s en hun vrienden. Je wil hun wortels niet uittrekken op een moeilijk moment in hun leven, wanneer hun ouders uit elkaar gaan. Vanaf mijn boekhouder zei dat ik het zelf kon betalen en afbetalen, want dat was een grote angst, heb ik geen seconde getwijfeld. En ik ben daar nog altijd heel, heel blij mee."
Op de koffie bij Siska Schoeters
Terugkeren naar Antwerpen was nooit een optie voor Siska Schoeters. “Ik wist dat er een moeilijke periode ging aankomen. Mijn ouders zijn nooit uit elkaar gegaan, maar ik kan me daar ergens wel iets bij voorstellen. Hoe verwoestend dit voor een kinderleven moet zijn. Het idee dat je twee wortels uit elkaar worden getrokken. Ik denk dat het je taak als ouder is om hen nog zoveel mogelijk grond onder hun voeten te geven."
Mijn grootste miskoop is een soort ligbed van bij een psycholoog. Ik vond het prachtig. Eén probleem: het zit verschrikkelijk.
Siska en mooie zetels
Boven in haar bureau staat naast een PlayStation een bruine leren zetel: “Het is een soort ligbed van bij een psycholoog. Ik vond het prachtig. Eén probleem: het zit verschrikkelijk. Mijn zoon gaat er zelfs voor zitten om op de PlayStation te spelen. Het is de miskoop van mijn leven, maar ik ga hem ook niet wegdoen.”
Haar favoriete plek in huis is dan de nieuwe witte zetel. “We kunnen er met drie inzitten, ideaal dus voor mij en mijn kinderen. Ik weet wel niet waar ik met mijn hoofd was om een witte te kopen.” Geen schoenen of vuile sokken meer in de zetel. “We hebben wel nog eetavonden voor de tv, maar dan zitten we voor de zetel.”
