Tentoonstellingsgebouw Z33 aan het Begijnhof van Hasselt is klaar

Uit respect voor het begijnhof is het gebouw aan de buitenkant gesloten. Een hoge muur, zonder ramen en slechts een klein poortje geeft je toegang tot een bijzondere wereld. Architecte Francesca Torzo, zelf Italiaanse, tekende het gebouw als een stad in een stad. Een zuiderse stad met een steeg, patio's met een boom of fontein en kleine ruimtes die je omarmen. Je loopt er in verloren zoals je dat in een stad ook doet. De steeg is maar liefst 12 meter hoog en geen 3 meter breed, die gevuld wordt met galm als je praat. Met een beetje verbeelding zie je de was boven je hoofd hangen. De rode muren van de patio's reflecteren het licht in de witte zalen, waardoor de muren soms roze ogen. Een uitdaging voor de kunstenaars die er komen tentoon stellen.  

Vrouwelijk

De architecte wilde het gebouw een vrouwelijke uitstraling geven. Het oude Z33, vleugel 58, is uitgesproken macho en mannelijk, en de zachte vormen in het nieuwe gebouw zorgen nu voor een mooi evenwicht. Zo is de gevel geen horizontale opstapeling van bakstenen maar werden er ruitvormige stenen gebruikt die er samen uitzien als een goed passende huid. Ook de aanwezigheid van water en groen geven het gebouw een zachte toets. De zalen zijn allemaal verschillend. Kunstenaars kunnen zo een ruimte kiezen die hun kunstwerken het best tot hun recht laten komen.

Pittig

Directeur Jan Bloemen omschrijft de architecte als een Italiaanse furie. Pittig om mee samen te werken omdat ze goed weet wat ze wil, en omdat ze daar ook niet van afwijkt. "Zo wilde Francesca niet dat het ventilatiesysteem zichtbaar was", zegt Bloemen. "We hebben daarvoor een constructie moeten bedenken die nog niet bestond. Maar ondanks de vele uitdagingen werd ze op handen gedragen. Ze kende alle werknemers bij naam, wist wie hun kinderen waren en maakte met Kerstmis lasagne voor iedereen. En de werkmannen... die werkmannen stuurden kerstkaartjes naar haar."