Tieners en de gevaren van social media: “Hi, do you want to be my friend on Snapchat?”
vr 27 jan. - 10:13
"Mijn zoon zit in het eerste middelbaar en heeft sinds vorige zomer zijn eigen smartphone. Een cadeau om de overgang te vieren van de lagere school naar het secundair. Een middel om mekaar te kunnen bereiken in geval van nood. Maar intussen ook een regelrechte nagel aan mijn doodskist. Dat toestel heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht op hem en maakt van hem een ander kind. Een kind dat minder gefocust is, minder creatief en dat leeft van schermtijd tot schermtijd."
Van ’s ochtends tot ‘s avonds
"Het begint ’s ochtends al, na het ontwaken. Even checken of zijn fietsvrienden niet hebben afgezegd die dag. Maar ja, naast de Whatsappknop staat toevallig ook de app van TikTok. De overstap is snel gemaakt. Ik zie onnozele filmpjes van schreeuwerige influencers voorbijkomen. Jongeren die ik niet ken én niet vertrouw. Maar mijn zoon van 13 vindt hen geweldig."
Bij thuiskomst wil mijn zoon zo snel mogelijk zijn huiswerk afhandelen, zodat hij weer kan tokkelen op zijn smartphone
"Tijdens de speeltijden op school zitten ze allemaal op hun eigen toestel te gamen. Samen sporten of praten over hun weekendplannen? Vergeet het maar. Mekaar afmaken online, dat is het doel."
"En bij thuiskomst wil mijn zoon zo snel mogelijk zijn huiswerk afhandelen om weer op dat scherm te kunnen tokkelen. Ja, we hebben afspraken gemaakt en een schermtijd ingesteld. Hij mag 1 uur per dag met zijn toestel bezig zijn. Dat lijkt ons billijk, al vindt onze zoon ons vreselijk streng en ouderwets."
Praten met vreemden
"Maar ondanks die afspraken voel ik me niet gerust als mijn zoon weer tiktokkend en snapchattend zijn tijd verdrijft. Als een soort havik hou ik hem in de gaten en ik controleer ook af en toe wat hij op dat toestel doet. Hij weet dat. En tijdens zo’n steekproefjes kom ik soms verontrustende zaken tegen."
"Zo klikte ik onlangs de app Discord open en viel midden in een gesprek tussen mijn zoon van 13 en een onbekende, in het Engels dan ook nog. Wie die ‘Lyle26’ was, daar had ik het raden naar. Maar ik schoot meteen in een kramp. ‘Hi, do you want to be my friend on Snapchat?’ En dan mijn zoon: ‘Nice, you send me?’ Ik heb nog net niet de politie gebeld."
Het wordt stilaan een fulltime bezigheid om dat online verkeer te monitoren en bij te sturen
"En als ik door het lijstje ‘vrienden’ op Snapchat scrol, kom ik tussen oude en nieuwe bekenden, ook figuren tegen die geen belletje doen rinkelen. Mijn zoon weet nochtans dat hij enkel vrienden mag aanvaarden die hij in het echte leven ook kent. Maar af en toe ‘vergeet’ hij die regel."
"En dan hebben we het nog niet gehad over al die andere aantrekkelijke apps voor tieners waar ik het bestaan niet van ken, maar die plots toch op zijn toestel belanden ‘omdat zijn vrienden het ook hebben.’ Allemaal kanalen waarlangs hij met vreemden kan praten. Het wordt stilaan een fulltime bezigheid om dat online verkeer te monitoren en bij te sturen."
Radeloos
"Ik heb het gevoel dat ik constant achter de feiten aanhol. Mijn zoon kent de online wereld beter dan ik, maar onderschat de gevaren. Ik weet niet hoe ik hem daarin kan begeleiden. Die radeloosheid hoor ik ook bij mijn vrienden. Niemand weet hoe het moet, dus geven sommige ouders het ook helemaal op. ‘Ik kan me daar toch niet mee gaan bezighouden’, hoor ik ze dan zeggen."
"Mijn zoon mag de wereld ontdekken. In vergelijking met mijn tijd zijn er ook zoveel toffe manieren om dat te doen. Maar eens je kind een smartphone heeft, gaat dat niet meer stapsgewijs. Het is meteen allesoverheersend, overdonderend, opwindend maar ook gevaarlijk. Ik wil voorkomen dat mijn zoon verdwaalt in die grote online wereld. Alleen weet ik niet hoe."
