Vanya Wellens: "Mijn grootste angst is dat ik mijn kinderen zou verliezen"

Geboren met een baksteen in de maag

Vanya Wellens was al vroeg in de ban van huizen en dingen bouwen: “Ik denk dat ik echt met een baksteen in mijn maag geboren ben. Van jongs af aan keek ik enorm graag naar huizen en timmerde ik van alles in elkaar zoals tuinhuisjes. Mijn papa heeft ook zijn eigen huis gebouwd. Hij heeft daar wel enkele jaren over gedaan, maar ik vond dat zo indrukwekkend. Met al het hout dat over was, timmerde ik dan verschillende dingen in elkaar. Dat was mijn favoriete bezigheid.”

Nieuw begin

"We zijn eind mei vorig jaar met de bouw begonnen. Eigenlijk begin ik helemaal opnieuw. Ik geef niet graag geld uit aan dingen waar ik niets voor in de plaats krijg en spaar dus graag. Zo kan ik dingen zoals dit, mijn huis, verwezenlijken. In mijn appartement heb ik samengewoond met de papa van mijn kinderen, maar hij heeft daar nooit iets voor moeten betalen. Omdat ik wou dat dat appartement helemaal van mij was. Ik wou niet hetzelfde meemaken als mijn papa, uit elkaar gaan en het huis verliezen. Toen we uit huis moesten zijn we enkele maanden gescheiden geweest van elkaar. Ik heb enkele maanden bij vrienden van mijn papa gewoond, mijn broer bij mijn grootmoeder en mijn papa bij zijn vriendin. We hebben een paar jaar zwarte sneeuw gezien, mijn papa had ook weinig geld. Dus ik denk dat het daardoor is dat ik mezelf veilig wil stellen. Zodat we niet op straat terecht zouden komen of in een slecht huis. Want ook dat heb ik meegemaakt, ik heb nog in een kleine kelder geslapen met muizen omdat er nergens anders plaats was... Maar ik vind het niet altijd gemakkelijk om daarover te praten."

Vechter

Ondanks haar moeilijke kindertijd gaf Vanya nooit op: "Ik ben wel een vechter. Als je jong bent kan je niets doen, want dat overkomt je. Ik heb steeds een doel voor ogen gehad, waar ik voor wou gaan. Want ik wil niet dat mijn kinderen in dezelfde situatie terecht komen, als waar ik in zat. Ik kom wel uit een ‘raar’ wereldje en ik wou dat niet meer. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer je iets wilt je dat kan bereiken. Maar je moet er iets voor doen, het wordt niet in je schoot geworpen. Al die jaren is dit huis mijn doel geweest. En ik moet nog heel veel werken en heel veel afbetalen, maar ik doe mijn job graag en ik hoop dat ik dat nog lang ga mogen doen."

Overbezorgd

Op de vraag: “Aan welke overleden persoon zou je graag nog iets willen vragen”, kan Vanya niet antwoorden: “Mijn wereld is eigenlijk erg klein, ik ken niet veel mensen die overleden zijn. Zelf ben ik heel bang om dood te gaan. Ik ben ook heel bang om mijn kinderen te verliezen, dat is mijn grootste angst. Ik ben daardoor ook heel overbezorgd naar mijn kinderen toe. Als ik hen dingen zien doen waarvan ik denk: ze zouden hun nek kunnen breken, dan zeg ik daar meteen iets op. Maar eigenlijk zou ik dat niet mogen doen, want dat maakt hen onzeker. Maar ik heb zoveel fantasie, ik zie meteen van alles gebeuren in mijn hoofd. Dan zeggen mijn kinderen vaak: “Zeg mama stop nu eens!” (lacht). Er zijn ook dingen die ze niet mogen doen door mijn angst. Ze mogen bijvoorbeeld niet op het klein terrasje gaan op de eerste verdieping want daar is geen borstwering. En dat doen ze natuurlijk graag, maar zij zien daar het gevaar niet van in. Volgens mij is er na de dood niets meer, daarom dat ik er ook zo bang voor ben.” 

Geloof

“Zowel mijn kinderen als ik zijn niet gedoopt. Mijn papa is namelijk zeer ‘onkatholiek’. Hij is daar compleet tegen. Hij heeft wel een vrouw, die hij doodgraag ziet, die katholiek is. En hij heeft er dus geen probleem mee als andere mensen gelovig zijn. Maar ik volg zijn visie wel. Moest Jezus bestaan en moest die effectief zoveel positieve dingen doen, dan zou er niet zoveel miserie zijn op de wereld. Maar ik vind het zeker oké als mensen gaan bidden en erin geloven omdat het hen mentaal helpt om dingen te verwerken. Dus ik ben er zeker niet tegen, ik geloof er gewoon zelf niet in.”