Waar moet je op letten als je kinderen in co-ouderschap hebt?
vr 15 sep. - 10:39
Psychologe Vanessa Maes komt in haar dagelijks leven veel gescheiden koppels tegen. Ze werkt met ouders na een scheiding. Ze deelt haar beste tips. Lotte Baplu (22) was één jaar toen haar ouders uit elkaar gingen. Ze heeft altijd in twee huizen gewoond, maar meer bij haar mama dan bij haar papa. Zij vertelt vanuit haar ervaring.
Gesleur
Voor Lotte als kind was het niet makkelijk om te leven in twee verschillende huizen: “Het was veel over-en-weer-gedoe. Ik moest altijd spullen meenemen van mama naar papa. Dat was veel gesleur.”
“Nu woon ik voltijds bij mijn mama omdat het handiger is voor mijn job. Ik heb er wekenlang over zitten piekeren over hoe ik dat tegen papa zou zeggen. Dat was héél moeilijk. Ik moest zelfs wenen, want hij deed niets fout. Hij deed zó zijn best zodat ik me zo goed mogelijk thuis zou voelen.”
Vanessa Maes herkent dit gevoel: “Het rouwproces stopt eigenlijk helemaal nooit. Er is altijd een dualiteit: blij zijn dat je bij de ene ouder bent, maar tegelijk het gezin van de andere ouder missen.”
Regels
De ouders van Lotte zijn altijd met elkaar blijven praten. "Dus ik heb een hele goede situatie gehad", vertelt ze. "Ze hebben goede afspraken gemaakt, alles was heel duidelijk. Je moet als kind niet de tussenpersoon zijn. Ouders communiceren het best met elkaar."
Het rouwproces stopt eigenlijk helemaal nooit. Er is altijd een dualiteit: blij zijn dat je bij de ene ouder bent, maar tegelijk het gezin van de andere ouder missen.
Want het is soms lastig dat er op twee plaatsen andere regels zijn. "Wat je als ouder wel onderling kan afstemmen, is het ritme van het kind: hoe laat het kind moet gaan slapen, afspreken dat het voldoende fruit eet, …”
Psychologe Vanessa Maes ziet het soms anders in haar praktijk: “Het is verleidelijk om te hopen dat jij de ‘goede ouder’ zal zijn, dat je kind het liefst bij jou woont. Dat is een valkuil.”
De andere kant
Eens praten over je ex-geliefde kan deugd doen. Psychologe Vanessa legt uit: “Af en toe mag je roddelen over je ex, maar niet waar je kinderen bij zijn.”
“Als je kind iets komt vertellen over wat er gebeurt in het andere huis, denk je het best goed na: hoe kan ik mijn kind helpen om toch gelukkig te zijn in die twee huizen?”, gaat Vanessa verder. “Het is niet realistisch om ervoor te proberen zorgen dat je kind nooit iets zal missen. Sta ervoor open en zeg: wat kan ik voor je doen? Wat heb jij van mij nodig?”
