Waarom lusten zoveel mensen geen witloof en spruiten?

Kinderen en eten. Het blijft een moeilijke combinatie. Maar dat kinderen kieskeurige eters zijn, heeft ook een wetenschappelijke uitleg. "Kinderen zijn gevoeliger voor smaken dan volwassenen. Maar ze hebben dan ook letterlijk meer smaakpapillen. Dat is de reden waarom zij veel minder eten lusten. Maar er is goed nieuws: het aantal smaakpapillen neemt af met het ouder worden, Je smaak zal dus veranderen met de jaren." 

En je zal je bordje opeten!

Elke dag aan tafel een gevecht aangaan met je kind omdat die het witloof niet wil opeten? Dat heeft geen zin. "Kinderen dwingen om te eten wordt afgeraden door Kind en Gezin. Ze raden wel aan om je kind te laten proeven, al is het maar een hapje. Desnoods mogen ze het weer uitspuwen. Maar maak er geen strijd van, je verliest toch. Kind & Gezin adviseert ook om na een aantal maanden het eten opnieuw aan te bieden, en dat ook te blijven doen. Tot ze het gewoon worden."

Waarom vinden we zoet en vet zo lekker?  

Dat heeft te maken met de evolutie. “De survival of the fittest”, noemt Koen Wauters het. "Wij homo sapiens zijn grootgebracht met calorietekort en voedseltekort. Mensen die calorierijk eten, vet en zoet dus, hadden meer energie. Hoe meer calorieën we binnen kregen, hoe beter we ons konden voortplanten."

Spruiten, bah?  

Hoe komt het dat we met zovelen geen spruiten en witloof lusten? "Ook hier speelt evolutie een rol. Onze smaak moest ons vroeger beschermen tegen vergiftiging. In de natuur worden een aantal smaken geassocieerd met vergif, bijvoorbeeld de bittere smaak van witloof. Sommigen mensen vinden ook dat er rond spruiten een bedorven geur hangt. Maar je kan die angst dus leren overwinnen."

Een-eiige tweelingen lusten hetzelfde 

Genetica speelt ook een rol bij het ervaren van smaken. "Er is onderzoek gebeurd bij tweelingen van peuter- en kleuterleeftijd. Ze hebben zowel identieke tweelingen (eeneiige) als niet-identieke (twee-eiige) tweelingen onderworpen aan de test. Daaruit blijkt dat eeneiige tweelingen, die dus hetzelfde genetisch materiaal hebben, dezelfde voor- en afkeur hebben van eten. Veel meer dan twee-eiige tweelingen. Er is dus zeker een genetisch component dat meespeelt." 

Op kot, trouwen en kinderen krijgen

"Onze opvoeding en omgeving spelen absoluut een rol in wat we wel en niet lusten. Je hebt in je levensfases telkens een nieuwe groep waarmee je jezelf vereenzelvigt. Dat noemen ze de peer-groep. Je leert eerst de smaak van je ouders die je een eetcultuur meegeven, daarna ga je studeren en kook je zelf op kot, later leer je nieuwe gerechten kennen via je partner en nadien krijg je misschien kinderen waardoor je weer nieuwe gerechten gaat uitproberen. Onderzoek leert ook dat naarmate mensen ouder worden, we terugvallen op gerechten uit onze jeugd."  

Dingen die je vroeger niet lustte, lust je vandaag misschien wel, omdat je hebt leren proeven. Maar is er buiten onze opvoeding en omgeving nog een verklaring voor de verandering van onze smaak? "Ja, hier is ook een wetenschappelijke uitleg voor. Het aantal smaakpapillen neemt af met de jaren, waardoor je meer gaat lusten." 

Doe een wasknijper op je neus  

Ook onze reukzin heeft een grote invloed op onze smaak.  “Reuk en smaak hangen samen. 80 procent van onze smaak hangt af van de geur die we waarnemen. Probeer het maar eens uit: eet je bord op met dichtgeknepen neus. Je zal merken dat je eten helemaal anders zal smaken”, besluit Koen Wauters.