Zoeken naar een speld in een hooiberg: verdwenen papieren kunstwerk tussen oud papier

"Het kunstwerk stond onder onze carport", begint Manuela Peeters, de vrouw achter het pseudonym Lucie Van Tienen, haar verhaal. "Het was een grote papieren boot van 6,5 meter op 1,5 meter... Het stond, opgevouwen, onder de carport om het te beschermen voor de regen, en plots was het verdwenen. Nu moet het lukken dat er net die dag afvalophalers langskwamen... Ik vermoed dat zij het per ongeluk hebben meegenomen."

Manuela neemt de mannen niets kwalijk. "Onze carport is niet heel ver van de straat. En als je dan bezig bent met je werk: papier, papier, papier, ... Ik snap het wel. Ik had waarschijnlijk net hetzelfde gedaan in hun plaats."

Afvalophaler onderzoekt de zaak

Of het kunstwerk effectief werd meegenomen door de afvalophalers, is niet zeker, volgens Sarah De Coster van afvalintercommunale MIWA. "De ophalers in kwestie die die dag het afval gingen ophalen, herinneren zich niets", vertelt ze. "We hebben daarom extra fotomateriaal opgevraagd bij de kunstenares. Als we dat hebben, zullen we het verhaal nog eens voorleggen aan de ophalers."

In ieder geval hebben ze bij MIWA een interne afspraak voor dergelijke zaken. "Alleen afval dat aangeboden staat op openbare weg, mag worden ingezameld. Spullen die op privédomein staan mag de ophaler niet meenemen... Het is dus een vreemd incident, we gaan het zeker verder onderzoeken", aldus De Coster. 

"Kunstwerk is al lang gerecycleerd tot een krant"

Mocht de papieren boot effectief tussen het oud papier zijn beland, dan werd het dinsdag nog afgeleverd bij papierverwerkingsbedrijf Stora Enso, in het Gentse havengebied. "En dan is het een hopeloze zaak", legt Sylvia De Backer uit. "Al het papierafval dat hier bij Stora Enso binnenkomt, wordt vrijwel direct verwerkt tot recyclagepapier. Het kunstwerk is ondertussen waarschijnlijk al lang een krant!"

Lees verder onder de foto.

Troost voor kunstenares

"Ergens is de situatie wel mooi", vindt kunstenares Manuela Peeters. "Het toont nog maar eens de vergankelijkheid van kunst en van papier. En het is een troost om te weten dat er nu waarschijnlijk iemand iets van mijn kunstwerk leest. Het is alsof het een tweede leven krijgt!"

Bovendien is Manuela de situatie dankbaar. "Dankzij het verdwijnen van het kunstwerk kan ik nu eens rondkijken bij een papierverwerkingsbedrijf... Ik vind papier een schitterend materiaal om mee te werken, en dus is het ontzettend interessant om te zien hoe het wordt gesorteerd en verwerkt. Het lijkt wel alsof het zo had moeten zijn."

Zoektocht naar diamanten

Manuela is zeker niet de eerste persoon die iets kwijt raakt bij het oud papier, weet Sylvia De Backer van Stora Enso. "Een paar jaar geleden hebben we hier in dit magazijn met man en macht gezocht naar diamanten. Een koppel had ze gekocht om uit te delen aan de kinderen en bewaarde ze in een kartonnen doos. Die doos stond amper twee minuten op de oprit, maar ook net op het foute moment. De doos werd meegenomen door de afvalophaler en de diamanten zijn helaas nooit teruggevonden."