Zou jij excuses aanvaarden van je pester? "Haar sorry kwam te vroeg. Ik voelde het niet"

Luisteraar Ellen werd in het zesde middelbaar gepest door enkele klasgenoten. Twee jaar later kreeg ze de vraag van één van hen om af te spreken op café. “Ze wilde haar excuses aanbieden. Ik heb geluisterd maar voelde dat haar sorry te vroeg kwam. Ze leek ook niet te beseffen hoe hard ze tijdens dat laatste jaar mijn leven verklootte. Ik heb haar bedankt maar ook gezegd dat ik haar excuses nog niet kon aanvaarden. Nog eens 8 jaar later heeft ze opnieuw contact gezocht. Er volgde een tweede gesprek en toen voelde ik dat het ok was.”

Sorry zeggen vraagt moed

Gert-Jan werd gepest en heeft zelf ook iemand gepest. “Ik was in het middelbaar een makkelijk doelwit omdat ik de nieuweling was. De pesterijen hebben een jaar geduurd. Gelukkig kreeg ik steun van een leerkracht die ermee aan de slag ging. Ik weet niet hoe ik zou reageren als de pestkoppen van toen nu hun excuses zouden aanbieden. Misschien zou ik hen wel bedanken omdat het toch ook veel moed vergt om sorry te zeggen. Aan de andere kant hebben zij natuurlijk ook een grote impact gehad op wie ik geworden ben.”

Gert zelf bood zijn excuses aan aan de jongen die hij zelf gepest heeft. “Er is zelfs een vriendschap uit ontstaan. Nu zijn we trots op wat we hebben bereikt in het leven.”

Ook Samir was dader en slachtoffer, in die volgorde. “Pas toen ik zelf werd gepest, besefte ik wat ik die oud-klasgenoot had aangedaan. Ik heb contact gezocht via Facebook en mijn excuses aangeboden. Gelukkig wilde hij mij vergeven.”

Erkenning is nodig

Sabine Coppens is bemiddelaar en brengt vaak slachtoffers en daders van pestgedrag samen, zowel in scholen als op de werkvloer. Al is volgens haar een confrontatie met de pester niet altijd nodig om verder te kunnen. “Soms is de kwetsuur te diep en de angst te groot. Als het slachtoffer dan toch graag wil dat ik de pester betrek bij onze gesprekken, temper ik de verwachtingen wel op voorhand. Ik leg uit dat ik enkel kan vragen om mee te werken, maar dat het antwoord ook nee kan zijn.”

“Voor een slachtoffer van pestgedrag kan een gesprek met de pester ook jaren later nog nuttig zijn,” vertelt Sabine Coppens. “Het kan dingen in perspectief plaatsen. Pesters zijn vaak ook mensen die zelf een lastig parcours hebben gelopen door bijvoorbeeld een moeilijke thuissituatie. Die informatie kan de situatie ook wat in perspectief plaatsen. Maar eigenlijk komt het neer op erkenning krijgen voor wat jij hebt meegemaakt. En die erkenning hoeft niet noodzakelijk van de pester te komen.”