Nog een portie antivries, iemand?

Lieve Scheire ontdekte dat wij allemaal geregeld antivries naar binnen werken.

Propyleenglycol, potjeslatijn voor antivries.

Zie je de naam propyleenglycol of het nummer E1520 op een verpakking staan? Dan heb je dus te maken met een vorm van antivries.

Gelukkig gaat het niet om de ethyleenglycol die doorgaans uit onze ruitensproeiers komt, maar om een andere, niet-giftige vorm van antivries. Propyleenglycol wordt gewonnen uit aardolie, en is geur- en kleurloos.

Heel wat luchthavens gebruiken de stof om vliegtuigen te ontdooien. Heel af en toe kom je ’t ook tegen in auto’s, en er zit vaak een scheutje in geothermische warmtepompen als antivriesmiddel.

Volgens de World Health Organization is E1520 in kleine hoeveelheden niet giftig en mag het gebruikt worden in voeding, cosmetica en geneesmiddelen. Enkel in Frankrijk is het verboden.

• Het is een antivriesproduct in brouwerijen en zuivelbedrijven.
• In cosmetica fungeert het als oplosmiddel en als vochtaantrekkend of -inbrengend middel.
• Propyleenglycol is populair in de voedingsindustrie, bij onder andere producenten van koffie-gebaseerde dranken, vloeibare zoetstoffen, roomijs, slagroom, zuivelproducten, muffins, cakes en soda.
• Het wordt gebruikt om de namaakrook en mist te creëren in discotheken, theaters en televisieproducties.
• Het zit in sigaretten als bevochtigingsmiddel, om de tabak vochtig te houden. Het is ook een van de hoofdbestanddelen van de "e-vloeistof" en cartridges van elektronische sigaretten.
• Daarnaast vind je het ook in shampoo, wasmiddelen, deodorant, remvloeistof, latex, verf en in zelfdichtende binnenbanden voor fietsen.