1ste Vlaamse schepen met gebarentaal als moedertaal
di 18 dec. - 9:31
Van Braeckevelt richtte zich meteen na zijn aanstelling als schepen tot de dovengemeenschap met een filmpje in gebarentaal waarin hij zijn bevoegdheden (Werk, Openbare Netheid, Personeel en Toerisme) toelicht. “Ik vind het belangrijk om ook politiek te communiceren in gebarentaal. Voor doven is dat écht hun moedertaal, voor hen is het fijn om eens rechtstreeks aangesproken te worden en niet via een tolk. Het is belangrijk in een stad als Gent dat elke inwoner, ook de dove, zich vertegenwoordigd voelt in de gemeenteraad en het stadsbestuur.”
Opgroeien in een doof gezin.
“Ik krijg heel vaak de vraag hoe het als horende is om op te groeien in een doof gezin. Dat is erg moeilijk om op te antwoorden want voor mij is het natuurlijk de normaalste zaak van de wereld. Het betekende als kind wel vaak dat ik moest tolken voor mijn ouders: bij de bank, bij de verzekeringen… Dat was niet altijd evident maar je neemt dat er bij. Nederlands heb ik eigenlijk heel natuurlijk opgepikt. Ik heb een oudere broer die ook hoort dus dat hielp. Het is erg spontaan gekomen, ik vergelijk het soms met mensen die thuis Frans, of een andere taal, spreken en in Vlaanderen wonen. Ook zij pikken Nederlands toch een beetje vanzelf op.”
Enthousiasme in de dovengemeenschap
“De dovengemeenschap in Gent is natuurlijk erg blij dat ik nu schepen word. Ik ga zeker rekening houden met wat er leeft. Zo vind ik dat we nog kunnen werken aan een betere toegankelijkheid en aan meer diversiteit binnen het stadspersoneel. Om doven ook direct aan te spreken, heb ik zelfs een deel van mijn campagne in gebarentaal gevoerd. Ook eerder in mijn politieke carrière deed ik dat. Zo heb ik samen met Helga Stevens (N-VA) ooit het allereerste politieke debat in gebarentaal in Vlaanderen gedaan. Dat was echt een primeur, maar ik vind dat wel belangrijk.“
Doofheid in de genen
Van Braeckevelt weet dat hij kans heeft om doofheid door te geven als hij kinderen krijgt. “Het zit bij ons gezin in de genen, maar tot nu toe zijn alle kleinkinderen wel horend. Ik heb eigenlijk nog nooit getest of ik het zelf zou doorgeven. Voor mij maakt het niet uit of mijn kind al dan niet zou horen, doofheid is een deel van mijn identiteit. Een deel dat ik heel belangrijk vind.”
