Daniël, de plakker

De vaste attributen voor een plakker van verkiezingsaffiches zijn een ladder, een emmer, lijm, een borstel en goeie schoenen om mee door weiden met paarden en koeien te lopen.

Ik ben begonnen rond mijn 20 jaar zegt Daniël De Brouwer. Hij plakt intussen zo'n 40 jaar en heeft de stiel zien veranderen. Zien vergroten vooral, want, zo merkt hij, "we zijn meegegroeid met de partij." Vroeger zetten we 5 bordjes, nu zijn het er 100. En de tijd die we erin steken is mee uitgebreid. De plakkersploeg bestaat nu uit een 40-tal mensen.

Vooral de zeer grote borden moeten goed ondersteund zijn. Als de ondergrond niet stevig genoeg is, dan komen de voeten los en blijven ze niet staan. Van storm zijn we doodsbenauwd. Dan moeten we er zeker 10 terugplaatsen.

Terugplaatsen moet hij ook doen als de borden vernield worden door vandalen. Het is dan dubbel werk, maar "dat hebben we er voor over." 's Nachts lopen we soms eens rond om te kijken, en dan drinken we er een pintje bij, om het nuttige aan het aangename te koppelen!

Bord mag niet overal staan

De strengste regels gelden langs de gewestwegen, weet Daniel.

De borden mogen niet te dicht tegen de rooilijn staan anders worden ze weggehaald. Elke maandag wordt er bijvoorbeeld in Laarne gecontroleerd op wat fout staat. Die borden worden meegenomen naar Sint-Niklaas en dan kost het 30 euro om je bord terug te halen.

De gemeente is minder streng. Het bord moet op je eigendom staan, mag niet op straat, dat is de regel.

Het geheim van de goeie lijm?

Ai, wij hebben een slecht geheim, lacht hij. Onze affiches komen dit keer allemaal los!