Volg Sabine Hagedoren op Sporza-fietsvakantie | Rit 1: Las Herrerias

Klikpedalen

Helm, check. Zonnebril, check. Insmeren met zonnecrème, bidons gevuld, handschoenen aan en weg zijn wij. Vandaag wordt het voor mij de eerste rit met klikpedalen. Ik ben altijd blij als er kan gefietst worden en sinds afgelopen zomer is dat soms ook met een koersfiets. Tot nu toe was dat nog met gewone pedalen, maar aangezien ik mij dezer dagen begeef onder heel wat koersliefhebbers, waag ik mij aan die klikkers. Er zijn 5 groepen, gaande van de terrasjes-groep tot de semi-pro’s met futurische tweewielers. Ik kies voor groep D, de op één na laagste groep.

Met een team van 15 beginnen we er aan. De eerste kilometers langs de kust van Mojàcar met een zacht briesje, een platte zee en fitte benen. En met die pedalen lijkt het ook te lukken. Nog wat oefenen met de versnellingen en voorts is het volop genieten van mooie vergezichten, de zon die op een idyllische manier door de wolken priemt. Héérlijk.

Stilaan komt de snelheid er wat meer in en vindt iedereen zijn plekje. De ene is wat beter in het klimmen, de anderen in het afdalen. Al rijdend komen gesprekken op gang met mensen die ik helemaal niet ken, maar het voelt wel heel aangenaam. Voor ik het weet komen we al aan de bevoorrading. Net op tijd, want mijn bidons zijn bijna leeg. Ben dan ook een drinker, zeker als ik sport, van water en isotone dranken welteverstaan. Ondertussen staan er al 26 km op de teller.

Na een korte stop en bijtanken is het tijd voor een klimmetje. Met een kleine versnelling is het stampen en trekken op een helling die vooral lang duurt. Met plezier hang ik in het wiel van Christel Van Dijck. Ik ben blij dat ze in mijn team zit. Ooit was er een sportieve dame die het de hele beklimming op een mopperen zette en sindsdien heet dit stukje van de rit “de lange zaag”.

En dan is er een probleem, nou ja, niet echt, maar voor mannen is het nu eenmaal wat gemakkelijker als het hoog water is. Voor alles is een oplossing en dus moet er hoogdringend een terrasje ingelast worden. Met zicht op het nudistenstrand nemen we na 45 km een tweede stop langs de kust. Daarna fietsen we met een lege blaas terug naar het hotel. Bij aankomst staat er 60 km op de teller en een gemiddelde snelheid van 20,6 km/h. Maar nog veel belangrijker: het was mega-leuk!

Veel liefs,

Sabine