Kamal Kharmach draagt zijn allereerste nieuwjaarsbrief ooit op aan dochtertje Loubna: "Word maar groot, maar niet te snel"

Liefste Loubna,

liefste honingachtige sap dat uit een boom vloeit.
Ze heeft nu al een karaktertje dat boeit.
Met ziekte in mijn lijf,
weet ik toch met mijn liefde geen blijf.

Het is vandaag zondagochtend 12 december.
Ik zeg het maar direct, ik zie u graag van heinde en ver.
Hoewel je waarschijnlijk niet alles verstaat,
wil ik wel degene zijn die altijd voor je klaarstaat.

Je weet voor iemand van twee heel goed wat je wil
en ziet alles voorlopig door een roze bril.
Ik hoop oprecht dat dat zo blijft,
dat je tonnen naïviteit binnenrijft.

Jouw papa moet vaak om je lachen,
hoe je tussen hun ouderlijk gezag blijft zigzaggen.
Dat je voor eeuwig bij mij mag blijven,
maar je mama zegt dat ik niet mag overdrijven.

Volgend jaar mag je je kapot vervelen
en heel erg met mijn voeten blijven spelen.
Ik wens vooral dat je je goed mag voelen
en je niet door de politici laat hersenspoelen.
Dat je nog veel mag bijleren
en je niet hoofdzakelijk op alle media hoeft te abonneren.

Volgend jaar ga je naar de grote school,
daar kijk ik net zo min naar uit als naar een schoen met plateauzool.
Maar papa gaat sterk zijn en geeft je alle steun,
maar wie kwaad wordt, krijgt een dreun.

Dit is voor jou het persoonlijke eindejaarsconference.
Jij en ik, dat is een Belgisch-Marokkaanse familieromance.
Word maar groot, maar niet te snel.
Blijf alert en je redt het wel.

Ik zie er misschien wel verdacht uit,
maar ik wil van jou geen geld.
Liefde en warmte,
dat is het enige dat telt.

Dit is mijn eerste nieuwjaarsbrief ooit die ik voorlees,
maar dankzij jou overwin ik mijn drempelvrees.
Liefste schat, mag ik even?
Jij bent de gesel voor ons seksleven.

Maar ondanks dat, een zalig nieuwjaar
van je allergrootste bewonderaar.
Je liefste kapoen, papa Kamal.

Kamal, Deurne, 12 december 2021.