West-Vlaams met Chris Dusauchoit: "skete"

Ook al ligt onze dierbare provincie West-Vlaanderen aan een trekgat aan de zee, over wind en stormwind vind je vreemd genoeg niet zo veel terug dat typisch West-Vlaams is. Maar winderigheid, daar kennen wij alles van! Het begint al bij dat ene koosnaampje dat toch een beetje vreemd overkomt: "je zie mien schete", of "mien skete", desnoods "mien skitje". Als je wil overdrijven kun je daar zelfs "schetebeze" van maken. "Os me vrouwe tuus komt en ze zegt “schetebezetje, ‘k sien tuus”, ton weet ik da ze me rekenienge é geplunderd."

"Zoetemuultje"

Als je graag snoept en sneukelt dan ken je vast "meringue", dat schuimig gebakje van opgeklopt eiwit en suiker, dat noemen ze in heel Vlaanderen soms "nonnenscheten", waarschijnlijk omdat dat wit is en nonnetjes niets achterlaten wat vies of ongezegend is. Hoe dan ook in West-Vlaanderen maken ze van nonnenscheten ook "schuum van scheten". "Ne prot mouillé culinaire."

Storm in een glas water

Wij West-Vlamingen vinden winden zo acceptabel dat wij wanneer we intens lachen zeggen dat we een scheet hebben gelachen! Stel je voor. En er is de heerlijke uitdrukking waarmee je een storm in een glas water aanduidt: "een scheet in een netzak." Een scheet is in het West-Vlaams sowieso al een niemendal. Weet je trouwens waarom twee billen niet mogen trouwen? Omdat ze voor de minste "skete" uit elkaar gaan!