West-Vlaams met Chris Dusauchoit: "totje ip joen tote"

Kussen op het podium doet me denken aan "totten" en "tote", aan "kom u kir ‘ier da’k joen u tot up je tote geven". Dat is trouwens een zin waar je minstens drie kanten mee uitkunt, want een "tot" is niet alleen een zoen, het is ook een klap: "ik én doar een geweldige tot up mien tote gekregen bie dat accident". En "tot" is ook zo goed als vergeten West-Vlaams voor gedroogde wijting. "Gif mien u ki u goe stiskje tote".

Een West-Vlaamse zoen is niet alleen een "tot", je kunt het ook uit het Frans halen en een "beeze" of een "bèès" zeggen. Dat komt natuurlijk uit het Frans "un baiser". Of hoe schoon kan dat zijn: een "pieper". "Ier is u peiper ip je tote omda ‘kik joen géren ‘en".

Een aangezicht

Een "tote" is dus een een gezicht of een aangezicht en daar bestaat ook een schoon woord voor in het West-Vlaams en dat is "wezen". Waar het vandaan komt "tot" en "tote" is makkelijk uit te leggen, het komt van een tuit, iets dat uitsteekt, zoals de tuit van een kan, je lippen steken uit als je iemand een kus geeft, ook je hoofd steekt boven je lichaam uit. Het zijn denk ik van de schoonste woorden die je kunt vinden in ons West-Vlaams.