Spits
Open VLD Egbert Lachaert: “Het is niet onze verantwoordelijkheid, er was geen opening om te onderhandelen”
vr 14 aug. - 3:07
Er kwam de mededeling dat Open VLD en Groen niet langer tegen elkaar willen uitgespeeld worden in die regeringsonderhandelingen. Bart De Wever van NVA en Paul Magnette van PS geven hun opdracht terug aan de koning.
“Het was een heel ontgoochelend overleg. De liberale familie en de groene familie lieten weten aan de preformateurs dat ze meer duidelijkheid wilden welke coalitie ze nu juist willen maken. Met de liberale familie? Of met de groene? Maar nodig niet om de beurt de ene uit, en dan de andere, om dan weer geen duidelijkheid te scheppen. Het duurt echt al te lang.”
“Zo kan je geen coalitie vormen”
“Wij hadden gehoopt duidelijkheid te krijgen, maar we hebben die niet gekregen. Men wou geen keuze maken. Ook inhoudelijk bleek er niets meer bij te sturen aan de tekst die PS en NVA onderling afgesproken hadden. Zo maak je het wel heel moeilijk om partijen te overtuigen om toe te treden, als je als partij zelf niets meer kan inbrengen? Er zat niets in voor ons…”
“17 september is de deadline”
“Er moet echt een oplossing komen. 17 september is de deadline. De regering Wilmès is er nog tot 17 september, maar dan komt er een vertrouwensstemming in het parlement. Tegen dan moet er een oplossing zijn.”
“Dit zat echt niet goed in elkaar. Je had een akkoord tussen socialisten langs de ene kant en langs de andere kant stond er een stuk over de staatshervorming en over het land. Over het land verder opsplitsen en ingewikkelder maken. Er zat op geen enkele twee vlakken van deze domeinen iets voor ons in. Van ons programma zat er niets in. Zo kan je moeilijk een partij overtuigen? Deze ochtend kregen we de boodschap dat er weinig kon wijzigen. Met ons liep het daar dood. De groene familie heeft men niet meer uitgenodigd, ondanks dat dat wel aangekondigd was.”
“Dit is niet onze verantwoordelijkheid”
“Zij hebben met twee een akkoord gemaakt, maar als je partijen wil overtuigen om een meerderheid te maken, dan moet je met hen gaan praten om tot een consensus en compromis te komen. Als je zegt dat je een akkoord hebt met twee partijen en de rest mag niets meer aanpassen, zo kom je toch niet tot één geheel? Dat is niet onze verantwoordelijkheid. Wij wilden gerust aan tafel gaan om te onderhandelen. De opening was er zelfs niet, dus wij konden niet verder.”