Vlaamse Brigitte woont in Luik: "De solidariteit brengt een streepje zon in deze tragedie"

"Ik sta momenteel aan de oever van de Maas, die weer haar rustige zelf geworden is. Een groot verschil met vorige week donderdag toen het een wild kolkende rivier was. Dat hadden we nog nooit gezien, het was enorm beangstigend. Godzijdank ben ik zelf aan de schade ontsnapt. Buren in mijn straat hadden wel water in de kelder, dat binnenkwam via de riolering of via het grondwater."

"In de getroffen gebieden zie je niet alleen hulpdiensten, maar ook gewone burgers"

"Het was zo'n overweldigend iets, iedereen spreekt alleen nog daarover. Maar ook de solidariteit die een streepje zon brengt in deze tragedie, komt ter sprake. Mensen willen absoluut helpen. In de getroffen gebieden zie je niet alleen hulpdiensten, maar ook gewone burgers die helpen om huizen te reinigen of spullen naar buiten te brengen. In de opvangcentra worden hulpgoederen aangeleverd, ook uit Vlaanderen. Ik hoorde afgelopen weekend ook links en rechts een Gentse of Antwerpse tongval. Dat geeft een heel goed gevoel."

"Er is niets zo erg als iemand te verliezen en er geen spoor van te hebben"

Brigittes man werkt bij de civiele bescherming en werkte de afgelopen dagen bijna de klok rond. Hij is op dit moment samen met de Cel Vermiste personen op zoek naar vermisten. "Hij vertelt er mij heel weinig over, alleen dat het heel druk is. In het begin was het helpen om mensen te redden en om plaatsen begaanbaar te maken. Nu gaat de aandacht naar het terugvinden van slachtoffers. Want er is niets zo erg als iemand te verliezen en er geen spoor van te hebben. Je moet kunnen rouwen. Het is van groot belang om iedereen terug te vinden, ook al is het om te vernemen dat iemand overleden is."