Brussel twee jaar na de aanslagen – De Molenbeekse mama

We spreken af met Khadija in café Brass’Art. “Ik koos deze plek omdat het de hoop van Brussel na de aanslagen weergeeft. Brass’Art is opgericht na de aanslagen vanuit een initiatief van mensen van allerlei culturen, allemaal vrijwilligers die van Molenbeek een betere plek willen maken.”

Stereotypen

In het cafeetje waar we zitten worden stereotypen doorbroken. “Molenbeek, een hellhole? Dat maakt de buitenwereld ervan.” Volgens Khadija moeten Molenbekenaren na alle drama niet bij de pakken blijven zitten. “Met de lockdown mochten mijn kinderen drie dagen niet naar school. Waarom? We moeten toch verder?”

Verbinding

Vanuit Brass’Art stappen we naar de kleurrijke markt op het Gemeenteplein “Sinds 22 maart zijn we dichter bij elkaar gekomen”, vertelt Khadija. “Catastrofes verbinden mensen soms ook.”

Onderwijs

Molenbeek telt veel jonge mensen en kansarmoede. “Natuurlijk hoeft armoede niet tot radicalisering te leiden.” Het stokpaardje van het Brussels parlementslid is goed onderwijs. “Degelijke educatie geeft jongeren goesting en hoop. Zo komen ze niet op rare gedachten, maar willen ze deel uitmaken van een positief project.”

Hoop

Khadija toont ons een gedenkteken dat prominent in het midden van de markt staat. Het kunstwerk is gemaakt na de aanslagen. “Het monument symboliseert dat het leven verdergaat. Ik wens dat we de bladzijde eindelijk mogen omdraaien en dat mensen Molenbeek op een andere manier mogen zien!”

Foto Bruzz: kunstenaar Moustapha Zoufri druk bezig aan het gedenkteken in Molenbeek