Toon Hermans had zijn succes voorspeld en 11 andere weetjes over Johan Verminnen

Rebel

Johan Verminnen werd geboren op 22 mei 1951 in Wemmel als jongste van vijf kinderen. Hij werd heel vrij opgevoed, maar vooral met veel liefde en muziek. Op school was hij de rebel en hij vervalste wel eens handtekeningen van zijn ouders op schoolrapporten. Daar leerde hij Erik van Neygen kennen en die keek naar hem op. Johan was de stoere jongen die als eerste van de school een echte jeans en een parka-jas durfde dragen, maar volgens zijn moeder was hij een braaf kind. Samen met Erik Van Neygen richtte hij een bandje op 'Motten Drizzle', want gekke bandnamen waren heel hip in die tijd. Met hun muziek gingen ze de stijl van Ferre Grignard achterna die in 1966 zijn liedje 'Ring ring I've got to sing' uitbracht. Johan stopte vroegtijdig met zijn middelbare studies en ook latere opleidingen maakte hij niet af omdat hij niets liever wou dan optreden. 

Ontdek de ster

Johan was 17 jaar toen hij in 1969 deelnam aan 'Ontdek de ster', een razend populaire liedjeswedstrijd waar zijn vrienden hem voor hadden ingeschreven. Hij besloot zijn eigen liedjes te zingen en zichzelf te begeleiden op gitaar. Winnen deed hij niet, maar hij werd wel de laureaat van de wedstrijd. Zijn prijs kreeg hij uit handen van Toon Hermans en die fluisterde hem in dat hij het nog ver ging schoppen in zijn leven. 'Ontdek de ster' opende veel deuren voor de jonge Johan Verminnen en zo trok hij ook de aandacht van verschillende platenfirma's. De populaire show was te zien van 1955 tot midden jaren 70 op de BRT. Van veel winnaars en laureaten hoorden we later niets meer, maar er waren er enkelen voor wie 'Ontdek de ster' ook heel wat deuren opende, waaronder Rita Deneve die won in 1965. 

Eerste plaat

Op aanraden van Will Tura zocht Johan Verminnen contact met Jean Klüger, die hem dan weer in contact bracht met orkestleider Willy Albimoor. Het was het begin van een jarenlange samenwerking tussen Verminnen en Klüger en in 1971 kwam er een eerste plaat 'Johan Verminnen'. Achteraf bekeken, kwam deze veel te vroeg voor de, toen 19-jarige, Verminnen. Op de plaat stonden vooral bluesy nummers, maar ook 'Ieder met z'n vlag', dat het bekendste nummer van het album werd. Albimoor prefereerde een bigband als begeleiding voor het album, terwijl de jonge Verminnen het veel subtieler wou houden. Uiteindelijk was het album dus niet volledig naar de zin van Johan Verminnen. 

Laat me nu toch niet alleen

In het begin van de jaren 70 besloot Johan om zich volledig te focussen op het Nederlandstalige lied en ontplooide hij zich tot maker van klassiekers, al liep dat zeker niet van een leien dakje. In 1973 had hij al twee elpees opgenomen met Jean Klüger, maar die kenden totaal geen succes. Johan kreeg nog één kans. De volgende single moest er echt volledig op zijn. Een jaar later kwam hij met één van zijn bekendste hits 'Laat me nu toch niet alleen'. Verminnen was goed bevriend met Dan Lacksman. Die had net een ongelooflijk dure synthesizer gekocht en wou die natuurlijk uitproberen. De twee besloten samen een eenvoudige melodie voor piano te schrijven, daar kwam een prachtige tekst op en het resultaat was 'Laat me nu toch niet alleen'. Het nummer kreeg in 2001 een plaats in de Eregalerij en in 1995 kwam Clouseau met een cover van het liedje. 

Liefde voor het Franstalige lied

In 1975 won Verminnen het 'Festival de la chanson Française' in Spa en vanaf dan ontstond er een tweestrijd tussen het Frans en het Nederlands. De liedjesschrijver nam een volledig Franstalige plaat op 'Elle chante na na' en trok daarna naar Frankrijk om ook eventueel daar een carrière te maken. Verminnen verhuisde naar Parijs, maar kon er absoluut niet aarden. De werksfeer was er keihard en hij had heimwee naar huis. Niet veel later trok hij weer naar Vlaanderen, ontgoocheld, maar wel enorm blij dat hij terug op Vlaamse grond stond. De Franse markt liet hij wel nog niet helemaal links liggen. Een aantal jaar later bracht hij opnieuw een Franstalig album uit 'Je ne suis pas un flamand rose'. Johan Verminnen bleef eigenlijk altijd zijn liefde voor het Franstalige lied koesteren. 

In de Rue des Bouchers

In 1979 was het tijd voor een liedje in het Brussels dialect. Heel wat jaren eerder, in het het begin van de jaren 20 of misschien zelfs nog vroeger, schreef Jan De Baets, een Brusselse volkszanger, de tekst voor 'In de Rue des Bouchers'. Johan Verminnen kon het niet laten om ook even een ode te brengen aan 'zijn Brussel'. Het nummer ging over de bekende Rue des Bouchers of Beenhouwersstraat midden in het centrum van Brussel, de straat met al de restaurantjes waar je voortdurend werd aangesproken en binnen gelokt. Hij zong over de verschillende restaurantjes en wat je er allemaal kon eten, over de mensen die er kwamen en dat het niet zo duur was. In de tijd van Jan De Baets was het de uitgangsbuurt van Brussel. Later kreeg de straat helaas een negatievere connotatie door de oplichterij in de restaurantjes. 

Mooie dagen

Naarmate de jaren 80 vorderden, had zijn publiek nood aan enkele vrolijke deuntjes, na alle neerslachtige liedjes die er al geweest waren. Johan Verminnen voelde de druk om zich te blijven vernieuwen en daar was in 1986 het album 'Traag is mooi' het resultaat van. Op dat album vonden we de klassieker 'Mooie dagen', die hij schreef samen met Tars Lootens. De twee stonden meer dan 15 jaar samen op de planken en schreven veel liedjes tot er in 1993 een einde kwam aan de samenwerking. De zanger kon nog steeds geen afstand doen van zijn liefde voor de Franse taal, dus kreeg de plaat een jaar later ook een Franstalige variant. 'Mooie dagen' kreeg in 2015 ook een plaats in De Eregalerij. 

Paulien

In 1986 trouwde Verminnen met Catherine Mattelaer, een model. Een jaar later kregen ze samen een dochter en dat was Pauline. Over die speciale gebeurtenis moest hij natuurlijk een nummer schrijven. Het resultaat was 'Paulien', een liedje op de cd 'Gezongen landschap' in 1988. Het nummer haalde de eerste plaats in de Vlaamse Top 10. Gene Thomas maakte er 18 jaar later ook een eigen versie van en die vond Verminnen zelf zeer geslaagd. Ook al stak Thomas het liedje in een totaal ander jasje en verloor het de persoonlijke insteek. Het bleef een mooi nummer dat zich goed leende tot andere interpretaties. De liedjesschrijver zong later ook een duet met zijn dochter Pauline. Vader en dochter stonden samen op het podium in 2013 tijdens de Radio 1 Sessies. Ze brachten er onder meer 'Paulien' en 'Mooie dagen'. 

De Prinses van het Pajottenland

Verminnen schreef niet alleen liedjes, maar ook boeken. In 2004 bracht hij 'De prinses van het pajottenland' uit, een boek over de belangrijkste vrouw in zijn leven, zijn moeder Elisabeth. Hij schreef met enorm veel respect over de sterke vrouw die zijn moeder was. Het boek ging over levenskracht, moed en opoffering, maar was ook vooral een ode aan zijn jeugd. Toen Johan klein was, zat zijn mama elke avond aan zijn bed om nog een liedje te zingen voor het slapengaan. Het zingen zat er bij Verminnen dus al van jongs af aan in. In 2012 overleed Elisabeth Braeckmans. Ze was toen 102. In 1988 bracht Verminnen het nummer 'Mijn moeder' uit, wat ook al een ode was aan zijn grote voorbeeldfiguur. 

Opgenomen in De Eregalerij 

In 2005 werd Johan Verminnen opgenomen in De Eregalerij van Radio 2 voor een leven vol muziek. De nummers die die avond een plaats kregen in De Eregalerij waren 'Daydream' van The Wallace Collection en 'Anne' van Clouseau. Verminnen kon amper geloven dat hij tussen deze kleppers geëerd werd. Een jaar eerder werd hij ook al geëerd met een Lifetime Achievement Award tijdens de ZAMU-awards, die in 2007 vervangen werden door de MIA's. In 2001 kreeg zijn 'Laat me nu toch niet alleen' een plaats in De Eregalerij en in 2015 was het dan de beurt aan 'Mooie dagen' om deze prestigieuze prijs in de wacht te slepen. In 2002 werd zijn nummer 'Brussel' ook nog genomineerd voor een plekje in deze Eregalerij, maar hij greep er net naast. 

Persoonlijke liedjes

Johan Verminnen schreef liedjes over onderwerpen die dicht bij hem stonden. Zijn teksten waren waarheidsgetrouw en uit zijn leven gegrepen. Gepassioneerd door Brussel schreef het het gelijknamig liedje 'Brussel'. Verminnen groeide op in Wemmel, een deelgemeente van Brussel en verhuisde later naar het centrum van Brussel. Ook 'Met zeven aan tafel' was zo'n liedje dat over zijn eigen leven ging. Johan was de jongste van vijf kinderen en dus waren ze thuis met zeven. Hij had twee zussen en twee broers. Het nummer ging over de dagelijkse maaltijden bij hen thuis aan de grote tafel en welke gesprekken er gevoerd werden.  

Johan Verminnen 70 

Naar aanleiding van de 70ste verjaardag van de Vlaamse liedjesschrijver verscheen er op woensdag 19 maart een cd-box. De box bevat vier cd's met 70 van zijn beste nummers. Daarnaast schreef Paul Pans ook een eerbetoon aan zijn goede vriend Johan Verminnen, al was het naar eigen zeggen meer dan een eerbetoon. In 2019 schreef Pans al een liedje waarin verschillende stukjes van de nummers van Verminnen in versmolten waren. Hij wou het meteen in de zomer van 2019 uitbrengen, maar Verminnen stelde voor om te wachten tot er een speciale gebeurtenis kwam en dat was zijn 70ste verjaardag. Verminnen zelf was enorm gecharmeerd door het lied, maar vond de lofzang misschien net iets te veel van het goede. Voor Paul Pans was het vooral lang wachten tot hij het liedje eindelijk mocht uitbrengen in april 2021. Als laatste kwam er op 14 mei het boek 'Mooie dagen', een verzameling van de songteksten van Verminnen. Auteur Karel Michiels, die naast biografieën ook al boeken over het voetbal schreef, bracht deze verhalend bij elkaar om zo een perfect beeld te scheppen van Johan Verminnen waarbij hij de minder mooie dagen niet uit de weg ging.