Leen Demaré in De Rotonde: "Ik heb te horen gekregen dat ik iets wat ik al mijn hele leven doe, niet meer mag doen. Dat is traumatisch"

"Ik heb gewacht tot mijn ontslagbrief half december effectief in de bus viel, gewoon omdat dat juridisch het beste is wat je kan doen. Toen heb ik beslist om daar open over te communiceren. Ik ben ook een blog aan het schrijven, een blog die ik heel eerlijk schrijf. Waarom? Omdat ik van journalisten nogal eens de vraag kreeg: "Jij bent daar zo open over, terwijl veel mensen daar net beschaamd over zijn. Ze zeggen het niet of geven allerlei redenen - ‘ik heb zelf beslist om...’ Neen, ik ben ontslagen en ik zoek werk. Dat zijn 2 zinnen die belangrijk zijn nu." 

"Ik heb te horen gekregen dat ik iets wat ik al mijn hele leven doe, niet meer mag doen. Het is 'traumatisch' en ik moet een nieuwe job vinden. Het overkomt heel veel mensen, heel veel mensen op mijn leeftijd. Het klinkt misschien idealistisch, maar ik heb het gevoel dat ik een stem heb en dat ik die moet gebruiken om mijn onvrede te uiten. We moeten allemaal langer werken, het staat zelfs in de regeringsverklaring. Het aantal werklozen moet naar beneden en daar moeten ook de 50-plussers bij helpen. Zij moeten meer aan het werk worden gezet, maar we worden wel ontslagen en werk vinden is moeilijk." 

Niet logisch

"Dat is typisch ik, als iets niet logisch is dan verzet ik mij. Ik kan daar niet tegen. Ik mis hier blijkbaar iets in de hele redenering. Toen ik hoorde dat ik werd ontslagen, heb ik voor één keer niet impulsief gereageerd. Ik ben blijven werken tot eind november. Ik kreeg vaak de vraag van journalisten om te reageren, maar ik heb altijd geweigerd, tot die ontslagbrief echt in de brievenbus lag." 

Beschaamd over het ontslag is of was Leen Demaré niet. Er was wel twijfel. "Je gaat aan jezelf twijfelen, je vraagt je af 'kan ik het niet meer?'. Ik begreep gewoon niet waarom ik ontslagen was."

Lees verder onder de foto.

"Ik had te horen gekregen dat ik geen programma's meer ging mogen presenteren. Tussen hier en zoveel jaar. Maar ik dacht wel dat er nog een rol voor mij achter de schermen zou weggelegd zijn. Daar had ik mij in kunnen vinden. Maar ook dat bleek niet meer mogelijk. Dat is het vooral: 'we kunnen u niet meer gebruiken op de radio'. Dat was moeilijk, ja. Dat is intussen 6 maanden geleden. Het was trouwens in het kader van een collectief ontslag en ik zie ondertussen mensen die net als ik in een outplacement traject zitten en het nog veel moeilijker hebben dan ik. Dat is een heel emotioneel proces waar je in zit. Een rouwproces eigenlijk." 

Vraag om hulp

"Je verliest niet alleen je job, maar ook je financiële zekerheid, wat op 58 niet evident is. Je verliest collega's, je werkomgeving, de contacten op het werk, structuur in je leven. Alles moet opnieuw ingevuld worden. Sommige mensen komen daardoor in een heel negatieve spiraal terecht." 

"Ik kan iedereen alleen maar aanraden om er, net als ik, heel openlijk over te spreken met mensen die je graag ziet. Met iedereen eigenlijk. Heel eerlijk zijn, niet verbloemen wat er gaande is of hoe je je voelt. En mensen vragen om je te helpen. Ik doe dat echt. Ik contacteer mijn hele netwerk, de mensen waarvan ik denk dat ze mij misschien kunnen helpen. Je zou ervan verbaasd staan hoeveel mensen je echt wel willen helpen. De meeste mensen die ik ken zijn natuurlijk ongeveer even oud als ik, dus die denken al snel 'wat als mij dit zou overkomen?' De bereidheid tot helpen is groot."

"Maar ik moet natuurlijk wel zelf gaan solliciteren. En ook dat is uit je comfort zone treden. Gelukkig is er mijn dochter, Kato. Zij is daar heel goed in. Een echte kolonel! 'Komaan moeder, we gaan LinkedIn op orde zetten en maak een goeie cv. We zijn daar toch twee weken mee bezig geweest. Voor mij moest daar niet veel in staan, maar zij zag dat anders. En ze motiveert mij om te blijven gaan." 

Of het feit dat Leen Demaré een bekende naam is het makkelijker of net moeilijker maakt om een nieuwe job te vinden, daar is Leen zelf nog niet uit. "Mensen denken makkelijk dat ze weten wat ik kan en niet kan. Als ik solliciteer voor iets dat niets met radio te maken heeft, dan ga ik ervan uit dat ze denken 'die heeft daar geen ervaring mee'. En dat is natuurlijk ook wel zo. Ik heb alleen ervaring in 33 jaar radio maken."

"Daarom heb ik de mensen van het outplacement traject nodig. Dat heb ik hen ook duidelijk gezegd. Ik verwacht hier veel van in de zin dat ik een paar van mijn kwaliteiten wel ken (enthousiast, creatief, communicatief, ...), maar zet dat maar eens om in een job. Daar moeten zij mij bij helpen."