Wim Willaert in De Rotonde: "Ik heb getwijfeld over die rol in 'Eigen Kweek', het zou mijn leven kunnen veranderen"

Wim Willaert is een kind van de zee. Gepassioneerd door wolken, een man die last heeft van keuzestress. Hij laat zich liever meedrijven op de flow dan zelf echt beslissingen te nemen. Zo ook in zijn studiekeuze: hij kiest ervoor om rechten te gaan studeren. "Omdat ik niet wist wat anders." Het werd geen succes en uiteindelijk trekt hij op aanraden van een vriend naar Studio Herman Teirlinck. 

Onhandigheid

"Maar ook toen ik daar afgestudeerd was, wist ik niet echt wat ik zou gaan doen. Ik had wel het gevoel dat ik in de goede richting zat, dat was al iets. Toen de opleiding rond was, had ik nog niet gedacht aan werken. Veel mensen van mijn klas hadden intussen een job, maar ik niet dus. Mijn eerste stuk was uiteindelijk een rol waarvoor ze Wim Opbrouck hadden gevraagd. Ik was dus eigenlijk tweede keuze."

"Sommige mensen noemen mijn houding nonchalant. Ik noem het eerder onhandigheid. Maar ik had daar gewoon niet aan gedacht om al op zoek te gaan naar werk. Echt waar, heel eerlijk. Dat kwam niet in mij op. Ik dacht, samen met Wim (Opbrouck), doen we wel wat als we afgestudeerd zijn, maar toen was Wim al 'weg'. Hij had al een pak werk. Nu, ik geloofde wel rotsvast in het feit dat als je iets doet wat je graag doet, het goed komt."

De volgende jaren speelde Wim Willaert vaak in Frankrijk, in films en series, won daar mooie prijzen, maar was  in Vlaanderen relatief onbekend. "Mensen die regelmatig naar de cinema gingen, wisten wie ik was, maar voor de rest was ik onbekend. Ik vond dat handig. Nu is het omgekeerd. Nu is het zalig om in Frankrijk, Wallonië of Brussel te werken want dan ben ik terug een vrij mens. In Vlaanderen ben ik geen vrij mens meer. Ik kan niet meer doen wat ik wil. Iedereen ziet mij."

Allemaal de 'schuld' van 'Eigen Kweek. "Ik heb getwijfeld om 'Eigen Kweek' te doen, precies omdat het voor televisie was. Bovendien dacht ik dat het voor Canvas was, omdat het over drugs ging en zo. Maar het bleek voor Eén te zijn en toen wist ik, na de opnames, mocht de reeks een succes zijn, dan zou het over zijn met de rust. Ik heb daar een hele zomer van wakker gelegen. En mijn voorgevoel is uitgekomen."

Vleugels

"Ik ben niet gemaakt om een BV te zijn. Normaal gezien ga ik op café en begin ik met iedereen te babbelen. Dat is mijn lang leven, met de vreemdste mensen beginnen praten. Maar nu kan ik dat niet meer doen, want iedereen begint tegen mij te babbelen. En vooral, ze beginnen met mij te babbelen omdat ze mij kennen van televisie. Da's lief en mooi, en die complimentjes doen natuurlijk deugd, maar ik kan niet meer door het leven stappen zoals ik het daarvoor deed. Maar als ik in Brussel ben, of Parijs, dan kan ik gewoon gaan wandelen, een café binnenstappen, begin praten tegen Jan en alleman. Met een dakloze op een bankje. Dat kan daar allemaal nog. Gelukkig."

"Een beperking zou ik bekend zijn niet noemen. Het is wel een ander leven. Ik heb twee jaar nodig gehad om mij aan te passen. Ik heb heel vaak gedacht aan die BV avant la lettre waar het heel slecht mee gegaan is: Pico Coppens (uit F.C. De Kampioenen). Het is echt heel raar om zo iets mee te maken. Mensen kijken naar je, geven je dingen, worden zenuwachtig als ze je zien. Het kan je vleugels geven, maar je kan je ook verbranden. Dat mag je niet laten gebeuren. Je mag even zweven, maar daarna moet je die vleugels afleggen."