Caroline Pauwels streed een moedige strijd tegen kanker: "Ik wil leven, zo lang en zo vrolijk mogelijk!"

Caroline Pauwels nam Anja Daems mee naar een van haar favoriete plekken in Brussel, het museum van Ernest Salu, een beeldhouwer die gespecialiseerd was in het maken van grafmonumenten. Je zou bijna geen meer symbolische plek kunnen bedenken om het met Caroline Pauwels te hebben over de strijd die ze nu voert tegen kanker. "Ik zie heel veel schoonheid in de grafmonumenten hier. Het is een verhaal van vergankelijkheid, maar toch ook voor een stukje hoe mensen willen herinnerd worden. Die vergankelijkheid is ook iets dat ik heel mijn leven al aanvaard heb. Ik hou van vergane glorie, maar ik hou niet van aftakeling."

"Er kan mij wel eens een tristesse overvallen die niet lang duurt, maar mij wel heel diep raakt"

Aan zelfmedelijden doet Caroline niet. "Ik was wel degelijk verrast toen ik het nieuws kreeg dat ik ziek was. Maar ik dacht zeker niet 'arme ik', want er zijn zoveel mensen die dit nieuws te horen krijgen. Mijn eerste gedachten waren eigenlijk heel praktisch: hoe moet ik het aanpakken om het te vertellen tegen de mensen die ik graag zie? Dan kwamen natuurlijk mijn kinderen en mijn moeder in mijn hoofd, maar de eerste persoon naar wie ik gebeld heb was mijn zus. Je moet ergens beginnen", omschrijft Caroline haar eerste emoties na de diagnose. "Dan komen er gedachten over hoe lang je nog in het leven van je kinderen gaat zijn. En dan begin je ook te denken aan mogelijk kleinkinderen natuurlijk.

Ondanks haar ziekte blijft Caroline gewoon aan het werk. Ze stelde zich zelfs opnieuw kandidaat voor een tweede mandaat als rector van de VUB. "De ziekte beheerst mijn leven tot op zeker hoogte helemaal niet. Al kan er mij wel eens een tristesse overvallen die niet lang duurt, maar mij wel heel diep raakt. Maar verder ben ik wel nog heel up and running en telt dat nu-moment heel hard. Je kan niet onderschatten wat het doet met een mens om in één keer vergankelijkheid te moeten benoemen. Ik leef heel graag, en ik hoop dat ik dat kan volhouden. Ik heb me ook opnieuw kandidaat gesteld voor een tweede mandaat van rector, en dat komt uit diezelfde gretigheid voor het leven. Ik wil leven, zo lang en zo vrolijk mogelijk", besluit Caroline.