Christel Van Dyck ontmoet Jef Vermassen: "Wat een energie heeft die man!"

Een gedreven man die gulzig in het leven staat. Rechten studeren was niet genoeg. Hij deed er nog criminologie, sexuologie en notariaat bij. 

Hij pleit, is een graag geziene gast in praatprogramma’s en schrijft boeken. Binnenkort komt er daarbij ook  nog een sprookjesboek uit met tekeningen van één van zijn dochters. Wanneer precies weet hij nog niet: “want ik haat deadlines“, zo zei hij. 

Wat een energie heeft die man, dacht ik nadien. Hij is bijna 15 jaar ouder dan ik, hij  doet 1001 dingen tegelijkertijd en lijkt dat allemaal vlotjes aan te kunnen. Ik ben daar eerlijk gezegd wel jaloers op want ik heb die gave totaal niet. Twee dingen tegelijkertijd doen, is moeilijk voor mij. Dan ontstaat er chaos in mijn hoofd en maak ik fouten. Ik moet alles één voor één kunnen afwerken. Niet altijd even makkelijk in een maatschappij waar multitasken de evidentie is. Op het werk maar ook in het dagelijks leven. Ik zie mijn jongste zoon én televisie kijken én sms’en én foto’s maken voor Instagram. Ik word zot in zijn plaats. 

Net zoals een overvolle agenda dat doet. Mijn lief durfde zich daar, in andere tijden weliswaar, wel eens aan te bezondigen en dan moest ik regelmatig op de rem gaan staan. “Niet iedereen heeft zoveel energie als jij“ moest ik hem dan zeggen. “Ik moet regelmatig eens rustig kunnen bijtanken.“ Ondertussen weet hij dat ik veel beter gezind ben als ik dat ook kan doen.

Maar ik had het over Jef Vermassen, die mij tussendoor ook nog eens wist te vertellen dat hij met enkele uren slaap per nacht toekomt. Wat een luxe. Gelukkig kwam ik nadien ook te weten dat hij niks van computers kent, zijn Wikipedia-pagina op het internet nog niet heeft gelezen omdat hij niet weet wat Wikipedia is en zijn pleidooien nog altijd met de hand schrijft of dicteert op zijn dictafoon. “Oef “, dacht ik gerustgesteld, dan toch geen Superman aan tafel, al kwam hij dicht in de buurt.