Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Doe mee

Ik lees graag uit

  • Antwerpen

mis niets!

radio2 top2000

winwin

aha

radio2 stelt voor

test je kennis

Afbeelding van het programma: de madammen

de madammen

Fleur Pierets nam afscheid van de liefde van haar leven: "Een nieuwe relatie kan dit nooit evenaren"

do 12 sep. - 11:03

Het meest ontroerende gesprek had Cathérine vandaag met kunstenares Fleur Pierets. Zij begon met haar vrouw Julian een kunstproject: ze zouden in alle landen waar het homohuwelijk is toegelaten, trouwen. Jammer genoeg raakten de geliefden maar aan vier, want Julian stierf aan kanker.
Cathérine met Fleur Pierets

Fleur: "Ons liefdesverhaal begon met een coup de foudre en ging over naar Project 22: we wilden in de 22 landen trouwen waar het homohuwelijk is toegestaan. Het was een statement, omdat we merkten dat mensen niet wisten dat je wereldwijd, van de 195 landen die er zijn, er maar in 22 mag trouwen als holebi. We hadden ook een project kunnen maken over de 173 waar het niet mag, maar wij zijn bruggenbouwers en wilden het op een positieve manier belichten. En een succes was het. Ellen Degeneres nodigde ons uit in haar show, Ashton Kutcher wilde ons spreken. Het ontplofte, en dat was fijn. We waagden de sprong en verkochten alles: ons huis, onze bezittingen. We hadden allebei één koffer - met een trouwkleed in - en hadden centjes voor vijf huwelijken, en hoopten voor de andere op sponsoring van vliegtuigmaatschappijen of anderen. Het jammere was dat ik ook bij haar dood dan maar één ding had."

Toen zij stierf had ik niets meer. Geen job, geen huis, geen vrouw. Ik was alles kwijt

"Na het vierde huwelijk lief het fout. Ze werd heel duizelig, alsof ze heel dronken was. Maar we drinken niet. Toen we bij de dokter waren, zei die dat er iets mis was met haar hoofd. Ze bleek heel veel hersentumoren te hebben en het was al uitgezaaid. In totaal had ze meer dan 50 tumoren in haar lijf. De dokters vonden het heel raar dat ze nog zoveel kon doen en had kunnen doen, het moest echt op wilskracht geweest zijn want de ziekte zat overal. Twee jaar voor haar dood had ze borstkanker gehad en toen is geen hersenscan gemaakt. Achteraf bleek dat die borstkanker al een secundaire kanker was, en dat de eerste kanker in haar hoofd zat. Ze hadden dat niet gezien. Enerzijds heel jammer, anderzijds een geluk. Want wat er in haar hersenen zat, toen al, hadden ze niet kunnen genezen. Als ze het tien jaar geleden hadden ontdekt, was het een ander verhaal. Twee jaar geleden was het sowieso al te vergevorderd. Ze zou nooit meer het ziekenhuis uitgekomen zijn. Nu hebben we 18 maanden gehad. Na haar diagnose - ze kreeg nog drie maanden - heeft ze nog zes weken geleefd. Maar ze is ongelooflijk afgetakeld."

Ze hebben de kanker gemist. Een geluk, want op die manier hebben we nog 18 maanden gehad samen. Anders zou ze het ziekenhuis niet meer uitgekomen zijn

"Wat je doet als de liefde van je leven sterft? Panikeren. Ik wilde geen seconde van bij haar weggaan. Ik wilde met haar praten, maar beetje bij beetje viel haar stem weg, daarna haar taal, daarna kon ze haar armen en haar benen niet meer bewegen. Je wilt dat goed doen, dat afscheid. Want je wil dat ze vertrekt met een gevoel dat ze geliefd is, ongelooflijk geliefd is. Dus ik heb die laatste weken vooral paniek gevoeld, paniek dat ik iets fout ging doen. Het is zo'n beslissend moment."

Perfecte koppel

"Wat ons zo sterk maakte als koppel, was dat we bleven praten. En we waren heel symbiotisch. Wat ik niet had, had zij en omgekeerd. Ik ben heel chaotisch, ik word 's ochtends wakker met honderd gedachten die alle kanten op stuiteren. Zij was wiskundig en heel analytisch. Als hydrograaf bracht ze de zeebodem in kaart. Ik bracht haar de zotte gedachten bij - zullen we in 22 landen gaan trouwen? - en zij schaafde ze bij tot ze haalbaar waren. Dat is nu mijn probleem. Zij is er niet om mijn ideeën aan af te toetsen. Ik moet alles alleen doen nu."

Verder leven

"Intussen heb ik de kans gekregen van het MoMa in New York om een kinderboek te schrijven over ons verhaal. In het kinderboek gaat ze niet dood. Eind van dit jaar wordt dat voorgesteld in New York, en in 2020 wordt dat vertaald in het Nederlands. Op één of andere manier rond ik het zo af. Ook al denk ik dat ik dit nooit zal kunnen afronden. Het is zo extreem wat ik heb meegemaakt... We hebben in die zeven jaar geleefd of het er vijftig waren. We hadden altijd zo'n haast om alles te doen... Ik pak dit mee voor de rest van mijn leven. Op dit moment herinner ik me vooral nog de negatieve dingen, ik herinner me heel erg hoe ze aan het doodgaan is... Ik hoop dat dat snel kantelt en dat de mooie gedachten terug naar boven komen." En of er een nieuwe liefde kan komen? "Niets kan dit evenaren."

Fragment uit het boek 'Julian', dat Fleur voor haar geliefde schreef en nu uit is.

'Woorden die ik zes weken lang heb herhaald, fluister ik nu in haar oor. Af en toe voel ik mezelf wegzakken en kom ik met een schok terug bij bewustzijn als de tussenfases van haar ademhaling langer worden. Ik dwing mezelf wakker te blijven en moet vechten tegen mijn hoofd en lijf die zich proberen af te sluiten voor wat er gebeurt. Buiten wordt het licht en ik ben kwaad op de zon, die schijnt alsof hierbinnen niet mijn grootste nachtmerrie plaatsvindt.

En dan is er het moment waarop ik weet dat ze nog drie keer zal ademen, nog twee keer, nog een keer.'

Meer zoals dit...

Blijf op de hoogte

Niets missen van radio2? Schrijf je in op de nieuwsbrief en volg ons op facebook en instagram!

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet