Stefan Everts in De Rotonde: "Ik heb pijn, maar ben gelukkig. Met een paar tenen minder"

Amputatie

De prognoses zijn slecht. Heel slecht. Stefan is twee weken in een coma maar overleeft en komt terug. Maar dan is de miserie nog niet voorbij. “De malaria was opgelost. Eerst was er de vraag: ga ik er een hersenletsel aan overhouden? En dan: wat met mijn handen en voeten? Want die waren aangetast door de malaria.” Uiteindelijk verloor Stefan enkele tenen.

Wedergeboorte

Wakker worden na een coma van twee weken, het heeft iets van een wedergeboorte, als je Stefan Everts het relaas hoort doen in de Rotonde. “Beseffen dat ik tussen leven en dood heb gezweefd, pakte me enorm. En ook de vrienden en familie terugzien… De eerste weken na die coma, moest ik bij ieder bezoek een traan wegpinken. Want de kans dat ik hen nooit meer had mogen ontmoeten, was heel groot geweest.” Het heeft de sportman, met tien wereldtitels beschouwd als de beste motorcrosser aller tijden, veranderd.  Fysiek, maar vooral ook mentaal, zegt hij zelf. “Ik ben veel emotioneler geworden,” lacht hij verontschuldigend als hij in de Rotonde even tranen in de ogen krijgt. “Zelfs bij een film begin ik nu al heel snel te huilen.”

Positief in het leven

Zijn handen heeft Stefan gelukkig intact kunnen houden, zeven tenen moesten geamputeerd worden. Hij vertelt er opmerkelijk rustig over, merkt Christel Van Dyck in de Rotonde op. “Wat kan ik anders doen,” merkt Stefan nuchter op. “De situatie is zoals ze is. Ik moet verder in het leven met één voet zonder tenen. Maar ik trek me vooral op aan het idee dat het véél erger had kunnen zijn. Ik had er ook niét meer kunnen zijn. Ik ben er nog wél. Ik ben gelukkig. Ik heb mijn gezin, mijn familie, mijn vrienden… Gewoon met een paar minder tenen. Daar kunnen we wel mee verder. Ik bekijk het positief. En ik moet geen nagels meer knippen,” eindigt hij met een grap.

Nog veel pijn

Het typeert de sportman. Al geeft hij grif toe dat hij veel pijn heeft, als Christel hem ernaar vraagt. “Mijn voeten zijn nog open wonden. Die genezing heeft tijd nodig, maar het gaat nu heel traag de goede kant op. Sinds ik terug aan sport doe – ik fiets nu vooral – voel ik wel een beter herstel.” Zijn orthopedische schoenen zijn ook op komst, en ook daarvan verwacht Stefan veel soelaas. “Hopelijk kunnen die de druk op die wonden verlichten en zo de pijn verlichten.”

Christel Van Dyck is erg onder de indruk van Stefans positieve houding. Maar de motorcrosser legt uit dat hij zo in het leven wil staan en altijd gestaan heeft. “Je kan een hele dag depressief rondlopen, maar wat heb je daar nu aan? Of je loopt een hele dag blij rond en je maakt er het beste van. Ik doe niets liever dan eens goed lachen. Ondanks, ja.”