Karin Jacobs over pillenverslaafde moeder: "Ik vroeg me af, waarom doe je er niet gewoon iets aan? Maar nu begrijp ik dat ze waarschijnlijk niet beter kon"

“Het begon toen ik 10 jaar was, met onschuldige pijnstillers zoals Perdolan", vertelt Karin bij 'De Madammen'. Mijn moeder had veel hevige hoofd- en buikpijnen, zonder echt een fysieke oorzaak. Ze hebben zelfs een kijkoperatie gedaan bij haar, maar ze konden geen enkele verklaring vinden.  Na een tijd nam ze 13 pijnstillers per dag en is het alleen maar erger en erger geworden. Uiteindelijk nam de verslaving zodanig de bovenhand dat het moeilijk werd om erover te praten: ze zag haar psychisch probleem niet in. Ze heeft in vier psychiatrische instellingen gezeten, maar dat heeft nooit echt geholpen. Haar pijnen maakten deel uit van haar persoonlijkheid.”

"Je kan zo’n verslaving beschrijven als een ziekte, maar als je er middenin zit ben je vooral boos en snap je dat niet"

“Toen ze leefde, was er een overheersend gevoel van kwaadheid. Ik vroeg me af: waarom doe je er niet gewoon iets aan? Waarom sta je niet gewoon op in het weekend? Je kan zo’n verslaving beschrijven als een ziekte, maar als je er middenin zit ben je vooral boos en snap je dat niet. De dag dat ze overleed was dat gevoel eigenlijk direct weg. Toen voelde ik vooral medelijden en verdriet. Ik heb toen alle bijsluiters van haar medicatie gelezen en toen ben ik het gaan begrijpen. Waarschijnlijk kon ze gewoon niet beter.”

“Vooral de laatste vier jaar van haar leven waren zwaar. De situatie was zo hard geëscaleerd: ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Ik had een kanaal nodig waar ik mijn emoties kwijt kon, daarom ben ik beginnen schrijven. Ik had direct het gevoel dat ik er iets mee moest doen, want ik had door dat ik niet de enige ben die met zo’n situatie moest omgaan. Het aantal voorschriften voor zware pijnstillers is de laatste 10 jaar ook met 56% gestegen. Dat is hallucinant. Daar is mijn boek ‘Moederpijn’ uit voortgekomen.”

"Probeer je er bewust van te zijn dat je er niet schuldig aan bent"

“Zoek hulp en blijf niet bij de pakken zitten. Ik heb met veel psychiaters en artsen gepraat die me zeiden dat ik het moest loslaten en het probleem moest laten bij wie het hoort. Dat klopt, maar is ook heel moeilijk. Ik kan als raad geven: schrijf het op, zodat je het kan relativeren. En probeer je er bewust van te zijn dat je er niet schuldig aan bent.”

Vanaf morgen start Te Gek een nieuwe campagne over alcohol-, drug- en geldproblemen. Meer info daarover op www.tegek.be